Bu maddede kaynak listesi bulunmasına karşın metin içi kaynakların yetersizliği nedeniyle bazı bilgilerin hangi kaynaktan alındığı belirsizdir. Lütfen kaynakları uygun biçimde metin içine yerleştirerek maddenin geliştirilmesine yardımcı olun. (Eylül 2022) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)
Bu madde tümüyle ya da çoğunluğuyla tek kaynağa dayanıyor. Konuya dair fikir alışverişi tartışma sayfasında bulunabilir. Lütfen başka kaynaklar ekleyerek bu maddeyi geliştirmeye yardım ediniz. (Eylül 2022)

9M111 Fagot (Rusça 9М111 «Фагот»; Türkçe Fagot) SSCB tarafından geliştirilmiş SACLOS sınıfı kablo güdümlü füze ve tanksavar füzesidir. "9M111" ismi GRAU tarafından kullanılmakta olup füzenin NATO rapor adı ise AT-4 Spigotdur.

Geliştirilmesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

9M111 Fagot füzesi SSCB de bulunan Tula Makina Tasarım Bürosu (Tula KBP) tarafından geliştirilmiştir. 1962 yılında başlanan tasarım çalışmalarındaki asıl amaç üzerinde yeni nesil SACLOS güdümleme sistemi bulunan ve insan tarafından taşınabilen bir tanksavar füzesi yapmaktı. 9M111 Fagot ve AT-5 aynı zamanda geliştirilmiş olup ve aynı teknolojilere sahip olmakla beraber aralarındaki en önemli fark Fagotun boyut olarak daha küçük olmasıdır.

Füze ordu kullanımına 1970 yılında girmiştir.

Tarihi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sovyet Ordusuna bağlı motorize avcı taburları bünyesinde iki adet ATGM takımı, her takımda ikişer 9M111 Fagot ekibi bulunmaktaydı. Ekip 3 kişiden oluşuyordu: Silahçı 9P135 fırlatıcı ve üçayağı, geri kalan iki kişi ise fırlatma tüplerini taşımaktaydı. Askerler hafif taarruz tüfekleri ile silahlandırılmış olup bunun haricinde herhangi bir RPG taşımıyordu. Bunun en önemli nedeni ilk nesil RPGlerin etkisiz olmasıydı. Bir piyade ekibi 4 adet füze taşıyabilmesine rağmen örneğin BTRlar 8 adet füze taşıyabilmekteydi.

Bu füzeler bunun araç haricinde BMP-1P, BTR-D ve UAZ-469 araçlarına da monte edilmekteydi.

Tanımı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Füze ufak bir fırlatma tüpü içerisinde saklanmakta ve taşınmaktaydı. Fırlatmak için 9P135 model basit bir üçayaklı düzeneğe ihtiyaç duymaktaydı. 9S451 güdümleme kutusu bu üçayağa monte edilmişti. 9Sh119 model nişangah silahçının sağ tarafına gelecek şekilde üç üçayağın soluna monte edilmişti. Bu sistemin toplam ağırlığı 22.5 kiloyu bulmaktaydı. Silahçı nişan almak için yüzüstü yere uzanmaktaydı. Ateşleme sistemi 60 km/s hızdan daha yavaş giden hedeflere kilitlenebilmekteydi. Fırlatma düzeneği 360 derece yanal ve (+)/(-) 20 derece dikey açılarda hareket edebilmekteydi. Nişangah dürbünü 10x yakınlaşma özelliğine sahipti. Bir dakika içerisinde 3 adet füze peşi sıra ateşlenebilmekteydi.

Gaz jeneratörü sayesinde aynen geri tepmesiz toplarda kullanılan mantıkla fırlatma tüpünden dışarıya çıkmaktadır. Füze fırlatma tüpünden 80 m/s bir hızla dışarıya çıkar. Ardından füzenin sıvı yakıtlı motoru devreye girer ve füze 186 m/saniyelik bir hıza ulaşır. Bu yüksek hız füzenin hedef üzerindeki ölümcüllüğünü arttırmaktadır.

Fırlatma sistemi üzerinde bulunan kızılötesi ampül füzenin arkasından çıkan akkor haldeki ışığı takip ederek uçuş süresinde hedefin yer değişikliklerini hesap eder ve yeni koordinatları kablo yardımı ile füzeye iletir. SACLOS sistemi halefi MCLOS sistemine nazaran daha gelişmiş olup bunun sonucunda isabet oranı %90'lara varmaktadır. Azı kaynaklara göre bu başarı oranı ile BGM-71 TOW ya da daha sonra üretilen SACLOS sistemine sahip AT-3 Sagger ile rahatlıkla boy ölçüşebilirdi.

Modeller

[değiştir | kaynağı değiştir]

Füzeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Fırlatıcılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kullanan Ülkeler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Sovyetler Birliği ve Rusya tarafından geliştirilen füze sistemleri