Kungfu atawa Wu-Shu nyaéta seni béladiri anu asalna ti nagri keré awi (tirai bambu) Cina. [1] Awalna mah ukur gerakan-gerakan anu tujuanana pikeun kabugaran awak. [1] Gerakan-gerakan éta téh diwanohkeun jeung dimekarkeun di lingkungan Shaolin.[1]
Mimitina hiji pandita Buda asal India datang ka Tiongkok kira-kira taun 505-556 Maséhi netep di kuil Siauw Liem ngamekarkeun ajaran Buda Chan (Zen).[2] Hiji mangsa katingali ku éta pandita, ampir kabéh biksu anu keur dialajar agama narundutan.[2]
Ti harita biksi-biksu di Siauw Liem diwajibkeun latihan 18 jurus senam pikeun kabugaran anu asalna ti India.[2] Éta senam diajangkeun pikeun parabiksu, lantaran arinyana kudu diuk mangjam-jam lilana dialajar kaagamaan.[2] Éta gerakan senam tétéla nimbulkeun ciri mandiri kana élmu silat Siauw Liem Sie.[2] Ku lajuna kahirupan, 18 jurus senam éta téh ampir musnah, kapopohokeun.[2] Untungna aya ahli kungfu anu ngora kénéh anu datang ka dinya jadi biksu.[2] Nya inyana nu satuluyna boga jujuluk Ciok Yen Shang Ren kalawan jejem jeung daria nyampurkeun 18 jurus asal jeung jurus-jurus kabisana.[2] Nya timbul élmu anyar anu disebut shaolin kungfu.[2]
Artikel ieu mangrupa taratas, perlu disampurnakeun. Upami sadérék uninga langkung paos perkawis ieu, dihaturan kanggo ngalengkepan. |