Arti është proces apo produkt i rregullimit të qëllimtë të elementeve simbolike për të tërhequr vëmendjen e shqisave apo emocioneve. Arti përfshinë një gamë të gjerë të aktiviteteve, krijimeve, dhe mënyra të shprehjes njerëzore, përfshirë muzikën, literaturën, filmin, skulpturën dhe pikturën. Kuptimin dhe domethënien e artit i studion estetika. Arti është një nënndarje e madhe e kulturës, e përbërë nga shumë përpjekje dhe disiplina krijuese. Është një term më i gjerë se "arti", i cili, si një përshkrim i një fushe, zakonisht nënkupton vetëm artet vizuale. Artet përfshijnë, ndër të tjera, artet vizuele, artet letrare dhe artet interpretuese - muzika, teatri, vallet dhe filmi. Kjo listë nuk është aspak e plotë, por vetëm për të futur konceptin e arteve. Për të gjitha synimet dhe qëllimet, historia e arteve fillon me historinë e artit. Artet mund të kenë origjinën në parahistorinë e hershme evolucionare njerëzore.
Arti është një gamë e larmishme e veprimtarisë njerëzore dhe produkti që rezulton, përfshin talentin krijues ose imagjinar që shpreh aftësi teknike, bukuri, fuqi emocionale ose ide konceptuale. [1] [2] [3]
Natyra e artit dhe konceptet e lidhura me to, si krijimtaria dhe interpretimi, hulumtohen në një degë të filozofisë të njohur si estetikë . [4] Punimet artistike që rezultojnë studiohen në fushat profesionale të kritikës së artit dhe historisë së artit .
Ende nuk ka një përkufizim të pranuar përgjithësisht se çfarë përbën art, [5] [6] [7] dhe interpretimi i tij ka ndryshuar shumë gjatë historisë dhe nëpër kultura. Në traditën perëndimore, tre degët klasike të artit pamor janë piktura, skulptura dhe arkitektura . [8] Teatri, kërcimi dhe artet e tjera skenike, si dhe letërsia, muzika, filmi dhe media të tjera si media interaktive, përfshihen në një përkufizim më të gjerë të arteve . [1] [9] Deri në shekullin e 17-të, arti i referohej çdo aftësie ose mjeshtërie dhe nuk dallohej nga zanatet apo shkencat . Në përdorimin modern pas shekullit të 17-të, ku konsideratat estetike janë parësore, artet e bukura ndahen dhe dallohen nga aftësitë e fituara në përgjithësi, siç janë artet dekorative ose të aplikuara.
Arti antik grek pa nderimin e formës shtazore dhe zhvillimin e aftësive ekuivalente për të treguar muskulaturën, poinë, bukurinë dhe përmasat anatomike të sakta. Arti antik romak përshkruan perënditë si njerëz të idealizuar, të shfaqur me tipare karakteristike dalluese (p.sh. rrufeja e Jupiterit). Në artin bizantin dhe gotik të Mesjetës, dominimi i kishës insistoi në shprehjen e të vërtetave biblike dhe jo materiale. Arti lindor në përgjithësi ka punuar në një stil të ngjashëm me artin mesjetar perëndimor, domethënë një përqendrim në modelimin e sipërfaqes dhe ngjyrën lokale (që do të thotë ngjyra e thjeshtë e një objekti, si p.sh. kuqja themelore për një mantel të kuq, në vend të modulimit të ngjyrës që sjell nga drita, hija dhe reflektimi). Një karakteristikë e këtij stili është që ngjyra lokale shpesh përcaktohet nga një skicë (një ekuivalent bashkëkohor është karikaturë). Kjo është e dukshme në, për shembull, në artin e Indisë, Tibetit dhe Japonisë. Arti fetar islam ndalon ikonografinë dhe shpreh idetë fetare përmes gjeometrisë në vend. Dëshmitë fizike dhe racionale të përshkruara nga iluminizmi i shekullit të 19-të ishin shkatërruar jo vetëm nga zbulimet e reja të relativitetit nga Ajnshtajni dhe nga psikologjia e padukshme nga Freud, por edhe nga zhvillimi teknologjik i paprecedent. Në mënyrë paradoksale shprehjet e teknologjive të reja u ndikuan shumë nga artet e lashta fisnore të Afrikës dhe Oqeanisë, nëpërmjet veprave të Paul Gauguin dhe Post-Impressionists, Pablo Picasso dhe Cubists, si dhe Futurists dhe të tjerët.
((cite book))
: Mungon ose është bosh parametri |language=
(Ndihmë!)
((cite book))
: Mungon ose është bosh parametri |language=
(Ndihmë!)
((cite book))
: Mungon ose është bosh parametri |language=
(Ndihmë!)
((cite book))
: Mungon ose është bosh parametri |language=
(Ndihmë!)
((cite web))
: Mungon ose është bosh parametri |language=
(Ndihmë!)