Barykada na ulicy Książęcej na Czerniakowie
Pomnik Powstańców Czerniakowa i Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego
Tablica przy ul. Solec 57 (od strony ul. Wilanowskiej) upamiętniająca ostatnią redutę powstańczą bronioną 23 września przez żołnierzy Zgrupowania „Kryska”, Zgrupowania „Radosław” i 9 Pułku Piechoty 3 Dywizji Piechoty

Zgrupowanie „Kryska” – zgrupowanie wojskowe Armii Krajowej walczące w powstaniu warszawskim, utworzone 8 sierpnia 1944, na Czerniakowie. Od 28 sierpnia zostało przemianowane na III Batalion „Kryska” w odcinku wschodnim „Podobwodu Śródmieście Południowe”[1]. Od 7 września zgrupowanie podlegało dowódcy odcinka czerniakowskiego płk. Janowi Mazurkiewiczowi „Radosław”. Zgrupowanie walczyło do upadku Czerniakowa 23 września 1944.

Szlak bojowy

Na Powiślu Czerniakowskim od 1 sierpnia walczyło V Zgrupowanie „Siekiera”, jednak wskutek przebiegu walk pojawiło się tam również szereg innych oddziałów m.in. II Batalionu WSOP „Narew”, plutonów z obwodu Mokotów. Pojawił się również samozwańczy dowódca Izydor Sosnowski „Kapitan Sęp” (faktycznie podoficer z organizacji „Miecz i Pług”), ze swoim oddziałem. Chaos organizacyjny spowodował, że oddziały walczyły na własną rękę, zaś cześć podporządkowała się „Sępowi”.

7 sierpnia na rozkaz dowódcy odcinka płk. Jana Szczurek-Cergowskiego „Sławbora”. na Powiśle Czerniakowskie przybył kpt. Zygmunt Netzer „Kryska” wraz z częścią II Batalionu WSOP z rozkazem objęcia dowództwa wszystkich oddziałów na Czerniakowie. 9 sierpnia „Kryska podporządkował sobie V zgrupowanie (bez jednej kompanii), II Batalion WSOP (bez kompanii 23); pluton 1 szwadronu 1 pułku szwoleżerów AK (dowódca ppor. Stanisław Frydrychowicz „Waf” z Rejonu 1 Obwód Mokotów;), 535 pluton Słowaków (dowódca ppor. Mirosław Iringh „Stanko”. z Rejonu 3 Obwód Mokotów); Pluton 1140 ppor. Stanisława Mrozowskiego - „Nałęcza Sławomira” z 3 kompanii III zgrupowania Rejonu 1 Obwód Śródmieście; Oddział Wydziału Marynarki Wojennej KG AK „Szczupak”. Pluton 140 ppor. Jana Zapęckiego „Łokietka” oraz kilka drobnych oddziałów.

10 sierpnia teren podzielono teren na trzy odcinki:

Według meldunku pkt. „Kryski” z 10 sierpnia 1944 skład zgrupowania liczył 724 żołnierzy, w tym 108 kobiet.

Jednostka Oficerowie Szeregowi WSK Razem
dowództwo 7 22 16 45
24 kompania WSOP 8 158 22 188
oddział „Janusz” (pluton 1140, pluton „Blaszanka”) 5 145 30 180
oddział „Jelito” (21 i 22 kompanie WSOP) 3 90 16 109
1 kompania b. V Zgrupowania 2 56 - 58
2 kompania b. V Zgrupowania 2 67 12 58
4 kompania b. V Zgrupowania 2 48 - 50
ogółem 29 586 96 711

Do składu 711 osób, należało doliczyć lekarza i 12 sanitariuszek WSK. Ponadto w odrębnym meldunku dodano pluton wartowniczy „Lecha” (1 ofcier i 19 żołnierzy[2].

7 września 1944 dowódcą odcinka Górny Czerniaków został mianowany dowódca zgrupowania „Radosław”, który przybył wraz z 500 żołnierzami. Dotychczasowy dowódca odcinka, kpt. „Kryska” został mu podporządkowany. Żołnierze zgrupowania Kryska bronili wtedy odcinka: Stocznia Rzeczna – ul. Łazienkowska – RozbratZagórna.

Ostateczna walka o Czerniaków rozpoczęła się 10 września. Do 23 września toczono ciężkie walki o przyczółek czerniakowski. Teren opanowany przez oddziały polskie zmniejszał się. Wkrótce część żołnierzy ewakuowała się kanałami na Mokotów, inni dostali się na prawy brzeg Wisły.

Jednymi z sanitariuszek były Eileen Frances Short i Małgorzata Lorentowicz, funkcję łączniczki sztabu pełniła Maria Cetys, zaś kapelanem zgrupowania był Józef Stanek.

Po zdobyciu Czerniakowa. Ranni powstańcy i żołnierze-berlingowcy w niewoli

W walkach powstania warszawskiego Zgrupowanie „Kryska” straciło ok. 680 żołnierzy.

Ordre de Bataille

Dowództwo
Oddziały (struktura od 19 sierpnia)

Upamiętnienie

Przypisy

  1. Tadeusz Grigo: Powiśle Czerniakowskie 1944. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej, 1989, s. 102.
  2. Sławomir Fojcik: Ż̇ołnierze AK „Kryska”. Pruszków: Związek Powstańców Warszawskich. Zarząd Główny. Środowisko „Kryska”, 1994, s. 152-153.
  3. Janusz Dereziński: Pamiętne miejsca Czerniakowa. Ząbki: Apostolicum Wydawnictwo Księży Pallotynów, 2004, s. 72. ISBN 83-7031-445-7.
  4. Janusz Dereziński: Pamiętne miejsca Czerniakowa. Ząbki: Apostolicum Wydawnictwo Księży Pallotynów, 2004, s. 70. ISBN 83-7031-445-7.

Bibliografia