 Zbigniew Izdebski na Przystanku Woodstock w 2014 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1956 |
|---|---|
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: pedagogika seksualna | |
| Alma Mater |
Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze |
| Doktorat |
1993 – pedagogika |
| Habilitacja |
2001 – pedagogika |
| Profesura |
3 lipca 2012 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Odznaczenia | |
 
| |
Zbigniew Waldemar Izdebski (ur. 1956 w Żarach) – polski pedagog i seksuolog, nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych.
Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze. Na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego uzyskiwał stopnie doktora (w 1993 na podstawie pracy Zmiany w obyczajowości seksualnej młodzieży a problemy wychowania seksualnego) i doktora habilitowanego (w 2001 w oparciu o rozprawę zatytułowaną Wiedza, przekonania HIV/AIDS w społeczeństwie polskim. Zachowania seksualne)[1]. 3 lipca 2012 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[2].
Był pracownikiem Zakładu Biomedycznych i Psychologicznych Podstaw Edukacji Uniwersytetu Warszawskiego, kierował Podyplomowym Studium Wychowania Seksualnego na UW. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Pedagogicznych i Społecznych oraz Wydziału Pedagogiki, Socjologii i Nauk o Zdrowiu na Uniwersytecie Zielonogórskim. Został kierownikiem Zakładu Poradnictwa i Seksuologii tej uczelni, a także pracownikiem naukowym Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie (jako kierownik Zakładu Psychopedagogiki Resocjalizacyjnej) i oraz Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej[1].
Jest autorem badań stanowiących część międzynarodowego projektu badawczego Światowej Organizacji Zdrowia Evaluation of National Programme of AIDS. Projekt jest realizowany w Polsce cyklicznie co cztery lata, począwszy od 1997. Badania dotyczą zachowań seksualnych Polaków, ich wiedzy i przekonań o HIV/AIDS, zachowań zdrowotnych. Zbigniew Izdebski był przewodniczącym zarządu głównego Towarzystwa Rozwoju Rodziny w latach 1999–2003, współpracował z seksuologiem Andrzejem Jaczewskim. Był członkiem zespołu doradczego przy ministrze edukacji narodowej i sportu ds. wprowadzania przedmiotu „wiedza o życiu seksualnym człowieka”. Został stałym współpracownikiem WHO i International Planned Parenthood Federation (Międzynarodowej Federacji Planowania Rodziny) w zakresie edukacji seksualnej i profilaktyki HIV/AIDS. Uzyskał certyfikaty edukatora seksualnego, edukatora w zakresie psychospołecznych aspektów epidemii HIV/AIDS, doradcy rodzinnego oraz seksuologa. Jest autorem podręczników i książek adresowanych do młodzieży z zakresu problematyki seksualnej. W 2002 znalazł się wśród założycieli Stowarzyszenia do Walki z Dziecięcą Prostytucją i Pornografią Pro-Ecpat z siedzibą w Zielonej Górze. W 2010 jako jedyny polski naukowiec został współpracownikiem Naukowego Instytutu Kinsey'a do Badań nad Seksem, Płcią i Reprodukcją (Kinsey Institute for Research in Sex, Gender, and Reproduction)[3].
W 2011, za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej, za osiągnięcia w działalności dydaktycznej i społecznej, odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. W 1997 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[5].
W 2002 wyróżniony Czerwoną Kokardką[6]. W 2024 został uhonorowany Medalem Magnusa Hirschfelda przez niemieckie towarzystwo naukowe DGSS[7].
