![]() Wodospady Wiktorii | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Typ |
uskok/kaskadowy |
Wysokość |
108 m |
Liczba strug |
1 |
Średni przepływ |
1088 m³/s |
Rzeka zasilająca | |
Położenie na mapie Zambii ![]() | |
![]() |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
przyrodniczy |
Spełniane kryterium |
VII, VIII |
Numer ref. | |
Region[b] |
Afryka |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1989 |
Wodospady Wiktorii – wodospady na rzece Zambezi, na granicy Zimbabwe i Zambii. Wodospady powstały wskutek wlewania się wody z rzeki do szczelin tektonicznych, które powstają w Afryce, rozrywając kontynent na dwie części. Przed przybyciem Europejczyków na te tereny zwane były Mosi-oa-Tunya, co w języku lokalnego plemienia Kololo oznacza Mgła, która grzmi.
Odkryte w 1855 roku przez szkockiego misjonarza i badacza Davida Livingstone’a, który wówczas powiedział o nich: Widok tak piękny, że muszą się w niego wpatrywać aniołowie w locie (scenes so lovely must have been gazed upon by angels in their flight)[1].
Wodospady Wiktorii uważane są za jeden z siedmiu naturalnych cudów świata[2]. Znajdują się na terenie Parku Narodowego Wodospadów Wiktorii (Victoria Falls National Park) i od 1989 są wpisane na listę dziedzictwa światowego UNESCO[3].
Wodospady Wiktorii składają się z trzech części:
Wysokość spadku wody wynosi 108 m, szerokość wodospadu 1,7 kilometra[2].
W sezonie szczytowym w każdej sekundzie przetacza się przez wodospad ponad 9 tysięcy metrów sześciennych wody. Według Urzędu ds. Rzeki Zambezi przepływ w wodospadach Wiktorii od 1958 r. wynosił od 390 do 10 000 metrów sześciennych na sekundę. Pod koniec 2019 r. przepływ wynosił zaledwie 252 metry sześcienne na sekundę i był najniższy od ostatnich 25 lat. Z powodu suszy w Afryce Południowej i globalnych zmian klimatu wielkość tego jednego z największych wodospadów na świecie znacznie się zmniejszyła[4].