![]() | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
wierzba wawrzynkowa |
Nazwa systematyczna | |
Salix daphnoides Vill. Prosp. Hist. pl. Dauphiné 51. 1779 | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
![]() |
Wierzba wawrzynkowa, wierzba wawrzynkolistna (Salix daphnoides) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Pochodzi z Europy, rozprzestrzenia się też gdzieniegdzie poza Europą[4]. Ze względu na długą historię uprawy i rozprzestrzenianie – ustalenie pierwotnego zasięgu jest trudne. Przyjmuje się, że naturalnie rośnie w rejonie Bałtyku i w górach Środkowej Europy. W Polsce w stanie naturalnym występuje głównie w Karpatach, poza tym na wybrzeżu[5].
Siedlisko: nadmorskie wydmy, brzegi wód. Preferuje gleby piaszczyste. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku zespołów (All.) Salicion eleagni[7]. Kwitnie od marca do kwietnia, przed rozwojem liści. Roślina miododajna i owadopylna. Nasiona rozsiewane przez wiatr.
Tworzy mieszańce z gatunkami: wierzba czerniejąca, w. iwa, w. krucha, w. purpurowa, w. płożąca, w. rokita w. szara, w. siwa, w. wiciowa[8].
Czasami uprawiana jako roślina ozdobna, lub do nasadzeń krajobrazowych. Używana również do obsadzania piaszczystych nieużytków (np. żwirowisk).