Gatunek |
psychologiczny |
---|---|
Rok produkcji |
1965 |
Data premiery |
4 czerwca 1965 |
Kraj produkcji | |
Język |
polski |
Czas trwania |
70 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Jerzy Skolimowski |
Główne role |
Jerzy Skolimowski |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia |
Zdzisław Kielanowski |
Montaż |
Alina Faflik |
Produkcja | |
Poprzednik |
Rysopis (1964) |
Walkower – polski czarno-biały film psychologiczny z 1965 roku w reżyserii i według scenariusza Jerzego Skolimowskiego. Kontynuacja debiutu reżysera, zatytułowanego Rysopis (1964). Zdjęcia kręcono w Łodzi i Płocku[1].
Bohaterem Walkowera jest nieumiejący się odnaleźć po powrocie z wojska Andrzej Leszczyc (Skolimowski), który startuje w pokazowych miniturniejach bokserskich, błąkając się od miasta do miasta. W pewnym momencie Leszczyc dowiaduje się, że jego kolejny pojedynek odbywa się w kombinacie, w którym pracuje Teresa (Aleksandra Zawieruszanka) – dawna koleżanka ze studiów, przez którą został relegowany i która robi karierę naukową. Na dodatek okazuje się, że kolejny przeciwnik Leszczyca jest znacznie silniejszy i bardziej wprawiony w walce bokserskiej[1].
Źródło: Filmpolski.pl[1].
Walkower – po dobrze przyjętym Rysopisie – okazał się spełnieniem twórczym Skolimowskiego. Pojawiały się w jego odbiorze filmu porównania wskazujące na jego podobieństwo do francuskiej Nowej Fali[2]. Dzieło Skolimowskiego zostało również entuzjastycznie przyjęte przez krytyków „Cahiers du cinéma”, którzy w dorocznym rankingu pisma usytuowali film na drugim miejscu na liście najlepszych dzieł filmowych mających premierę we Francji (pierwsze miejsce zajął Na los szczęścia, Baltazarze Roberta Bressona)[3].