 Walerian Meysztowicz | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 czerwca 1893 |
| Data i miejsce śmierci |
24 maja 1982 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1924 |
| Odznaczenia | |
     
| |
Walerian Meysztowicz h. Rawicz (ur. 24 czerwca 1893 w Pojościu[1] k. Poniewieża, zm. 24 maja 1982 w Rzymie) – polski ksiądz i teolog katolicki, mediewista.
Pochodził z Kowieńszczyzny z rodziny ziemiańskiej Aleksandra i Zofii z hr. Korwin-Kossakowskich[2] h. Ślepowron. Ukończył Cesarskie Liceum Aleksandrowskie w Petersburgu. Walczył w wojnie polsko–bolszewickiej. W 1921 wstąpił do seminarium duchownego w Wilnie, a w 1924 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1926–1929 był sekretarzem abp Romualda Jałbrzykowskiego, a w latach 1929–1932 kapelanem Stowarzyszenia „Odrodzenie”. Ukończył studia na wydziale prawa kanonicznego Instytutu Obojga Praw Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie. W 1932 pracował jako radca kanoniczny (prawny) w ambasadzie polskiej przy Stolicy Apostolskiej. Równocześnie w latach 1936–1939 był profesorem prawa kanonicznego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Filister honorowy korporacji akademickiej Conradia[3].
Walczył w kampanii wrześniowej w 13 pułku Ułanów Wileńskich, następnie przedostał się do Watykanu, gdzie spędził resztę wojny. Współzałożyciel (1945) i prezes Polskiego Instytutu Historycznego w Rzymie. Do śmierci mieszkał w Watykanie. Posiadał godność kanonika bazyliki św. Piotra i protonotariusza apostolskiego. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.
Autor książki Gawędy o czasach i ludziach (Londyn 1983 i 1993), w której opisał dzieje rodzinnej Kowieńszczyzny i współczesne sobie wydarzenia na przestrzeni stulecia. Książka ta została wydana w 2004 roku również w przekładzie litewskim, pod tytułem Pašnekesiai apie laikus ir žmones. Był postulatorem procesu beatyfikacyjnego Arcybiskupa Jana Cieplaka.
