Królestwo Wirtembergii na pocz. XIX wieku.
Gen. Édouard Mortier, dowódca VIII Korpusu Wielkiej Armii w 1805
Jean Andoche Junot, dowódca VIII Korpusu Wielkiej Armii w 1812
Książę Józef Poniatowski, dowódca VIII Korpusu Wielkiej Armii w 1813. Portret księcia Józefa na koniu, Juliusz Kossak, 1879
Jan Nepomucen Umiński, dowódca Brygady Jazdy Straży Przedniej

VIII Korpus Wielkiej Armii – jeden z korpusów Wielkiej Armii I Cesarstwa Francuskiego, nazywany czasem w literaturze „Korpusem wirtemberskim”.

Korpus wirtemberski

Po kapitulacji Austriaków pod Ulm siły francuskie posuwały się w kierunku Wiednia. Wielka Armia miała problemy z zaopatrzeniem, tym bardziej że Rosjanie zostawiali za sobą spaloną ziemię. Napoleon I Bonaparte postanowił więc z części wojsk stworzyć korpus operujący na lewym brzegu Dunaju, powierzając dowództwo marszałkowi Édouardowi Mortier. Tak powstał VIII Korpus Wielkiej Armii.

Marszałek Mortier stanął na czele związku składającego się z czterech jednostek pochodzących z różnych korpusów:

Skład w listopadzie 1805


Razem: ok. 6000 ludzi, 3 działa


Razem: ok. 4000 ludzi, 8 dział

oddziały batawskie, ok. 5000 ludzi (nie wzięła udziału w bitwie pod Dürrenstein, przybyła na pole walki pod wieczór 11 listopada).

Wojna z Rosją 1812- orde de bataille 22 VI 1812

Razem: 19 000 ludzi i 34 armaty

Odtworzenie korpusu w 1813

Mimo totalnej klęski Napoleona w wyprawie moskiewskiej książę Poniatowski przystąpił do odtwarzania armii. Stosując metody kościuszkowskie: intensywny pobór dymowy i wcielając bataliony gwardii narodowej do pułków liniowych uzyskał doskonałe efekty. Stary żołnierz tworzył doskonałe kadry, a rekrut prędko stawał się doświadczonym żołnierzem.

Powołany przez Napoleona dekretem z marca 1813, w czerwcu przejęty na żołd francuski.

Dowódcą korpusu mianowano księcia Józefa Poniatowskiego a szefem sztabu gen. Aleksandra Rożnieckiego.

Artylerią korpusu dowodził płk Jakub Redel, wojskami inżynieryjnymi płk Jean-Baptiste Mallet de Grandville. Wraz ze służbami korpus liczył ok. 10 000 ludzi i 36 dział.

Uczestniczył w walkach do 19 października, kiedy na skutek przeważających strat ludzkich i śmierci dowódcy przestał istnieć.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Zobacz też