| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Tito Gobbi (ur. 24 października 1913 w Bassano del Grappa, zm. 5 marca 1984 w Rzymie[1]) – włoski śpiewak operowy, baryton.
Gobbi nie planował początkowo kariery operowej, ukończył studia prawnicze i dopiero później rozpoczął profesjonalną naukę śpiewu. Zadebiutował w 1935 rolą księcia Rudolfa w Lunatyczce Vincenzo Belliniego. W latach 40. zdobył międzynarodową popularność dzięki roli Belcore w Napoju miłosnym Gaetana Donizettiego, którą wykonywał w La Scali, a od 1951 także w Covent Garden Theatre.
W latach 50. i 60. pozostawał związany z operą w Rzymie, w której wykonał większość swoich najsłynniejszych ról. Był szczególnie ceniony za wyjątkową barwę głosu połączoną z talentem aktorskim, który pozwalał mu na niezwykle realistyczne oddawanie emocji swoich bohaterów[potrzebny przypis]. Zagrał w 25 produkcjach filmowych – zarówno nagraniach oper, jak i w rolach mówionych. W 1964 r. wystąpił jako Scarpia w słynnej produkcji Toski w reżyserii Franco Zeffirellego, uważanej do dziś za jedno z najlepszych wykonań opery, partnerując Marii Callas i Giuseppe di Stefano. Gobbi przyjaźnił się z Marią Callas i wielokrotnie występował razem z nią na scenie.
W latach 70. występował przede wszystkim w Operze Lirycznej w Chicago. Zakończył karierę w 1979 r. Opublikował dwie książki – Tito Gobbi: Moje życie oraz Tito Gobbi i jego świat włoskiej opery.
Od lat 60. próbował swoich sił jako reżyser teatralny, przygotowując w 1965 r. wystawienie Simona Boccanegry w Covent Garden.
