Tess

Gatunek	melodramat kostiumowy
Data premiery	25 października 1979
Kraj produkcji	Francja Wielka Brytania
Język	angielski
Czas trwania	190 min
Reżyseria	Roman Polański
Scenariusz	Gérard Brach John Brownjohn Roman Polański
Główne role	Nastassja Kinski Peter Firth Leigh Lawson
Muzyka	Philippe Sarde
Zdjęcia	Ghislain Cloquet Geoffrey Unsworth
Scenografia	Pierre Guffroy
Kostiumy	Anthony Powell
Montaż	Tom Priestley Alastair McIntyre
Dystrybucja	Columbia Pictures
Nagrody
3 Oscary 3 Cezary 2 Złote Globy
Cytaty w Wikicytatach

Tess – film fabularny Romana Polańskiego z 1979 roku, zrealizowany na podstawie książki Tessa d’Urberville, Thomasa Hardy’ego.

Obsada

• Nastassja Kinski – Tess Durbeyfield
• Peter Firth – Angel Clare
• Leigh Lawson – Alec d’Urberville
• John Collin – John Durbeyfield
• Rosemary Martin – Joan Durbeyfield
• Arielle Dombasle - Mercy Chant

i inni

Opis fabuły

Tess to historia ubogiej rodziny Durbeyfield, która dowiaduje się, że ich nazwisko ma szlacheckie korzenie. Postanawiają wysłać swoją córkę Tess do swojej rzekomej rodziny, która mieszka w okolicy. Okazuje się jednak, że ludzie ci kupili nazwisko, a pokrewieństwo z d’Urberville’ami jest znikome.

Podczas pobytu u d’Urberville’ów Tess poznaje „kuzyna” Aleca, który ją uwodzi. Z tego krótkiego związku rodzi się dziecko, które wkrótce umiera. W wiosce Tess pastor odmawia chrześcijańskiego pochówku jej dziecka. Dziewczyna w rozgoryczeniu opuszcza swoje strony rodzinne i znajduje pracę na farmie mlecznej, gdzie poznaje Angela. Zakochani biorą ślub, a w noc poślubną Tess wyjawia Angelowi sekret związany z dzieckiem myśląc, że mąż jej wybaczy. Mężczyzna jest zdruzgotany, opuszcza Tess i wyjeżdża do Brazylii. Przez długi czas Tess ciężko pracuje i tuła się po kraju. Umiera jej ojciec, a tym samym matka z jej rodzeństwem nie ma środków na utrzymanie. Tess otrzymuje propozycję od „kuzyna” Aleca, aby została jego kochanką, w zamian za co będzie utrzymywał jej rodzinę. Tess przez długi czas odrzuca tę myśl, kierując się dumą, jednak w końcu ulega.

Jej mąż wraca z tułaczki i wybacza Tess. Jest jednak za późno: jego żona została kochanką „pana d’Uberville” i żyje w nieszczęśliwym związku. Po spotkaniu z Angelem jej rozpacz kumuluje się do tego stopnia, że morduje Aleca i ucieka z Angelem. Ostatnie chwile ukochani spędzają przy Stonehenge. To pradawne miejsce jest świadkiem upadku Tess, którą zabiera policja. Dziewczyna oddaje się w ręce sprawiedliwości bez oporu mówiąc: „Jestem gotowa”.

Nagrody i nominacje

• 1982 – BAFTA w kategorii najlepsze zdjęcia dla Ghislaina Cloqueta i Geoffreya Unswortha
• 1982 – nominacja do BAFTY w kategorii najlepsza scenografia dla Pierre’a Guffroya
• 1982 – nominacja do BAFTY w kategorii najlepsze kostiumy dla Anthony’ego Powella
• 1981 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy reżyser dla Romana Polańskiego
• 1981 – Oscar w kategorii najlepsza scenografia dla Jacka Stevensa
• 1981 – Oscar w kategorii najlepsza scenografia dla Pierre’a Guffroya
• 1981 – Oscar w kategorii najlepsze zdjęcia dla Ghislaina Cloqueta i Geoffreya Unswortha
• 1981 – nominacja do Oscara w kategorii najlepsza muzyka dla Philippe’a Sarde’a
• 1981 – Złoty Glob w kategorii najlepszy film zagraniczny
• 1981 – nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepsza aktorka dramatyczna dla Nastassji Kinski
• 1981 – Złoty Glob w kategorii najbardziej obiecująca aktorka dla Nastassji Kinski
• 1981 – Oscar w kategorii najlepsze kostiumy dla Anthony’ego Powella
• 1981 – nominacja do Oscara w kategorii najlepszy reżyser dla Romana Polańskiego
• 1980 – César w kategorii najlepszy reżyser dla Romana Polańskiego
• 1980 – César w kategorii najlepszy film dla Romana Polańskiego
• 1980 – César w kategorii najlepsze zdjęcia dla Ghislaina Cloqueta
• 1980 – nominacja do Cesara w kategorii najlepsza aktorka dla Nastassji Kinski
• 1980 – nominacja do Cesara w kategorii najlepsza muzyka dla Philippe’a Sarde’a
• 1980 – nominacja do Cesara w kategorii najlepsza scenografia dla Pierre’a Guffroya

Linki zewnętrzne

• Tess w bazie IMDb (ang.)
• Tess w bazie Filmweb