| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
hydroksykrzemian magnezu |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
1 |
| Przełam |
blaszkowy, łuskowy |
| Łupliwość |
doskonała |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość minerału |
2,58 do 2,83 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
zazwyczaj biały, czasem bezbarwny, zielonkawy lub szary |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
tłusty, perłowy |
| Współczynnik załamania |
1,539-1,600 |
| Inne |
Dwójłomność: 0,050 |
Talk – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów pospolitych.
Nazwa pochodzi od arabskiego słowa talk oznaczającego mikę i nawiązuje do podobieństwa tych minerałów. Z kolei po łacinie talcus to tłuszcz, stąd w dawnej polszczyźnie czasem używano nazwy łojek.
To najbardziej miękki z minerałów. Można go z łatwością zarysować paznokciem, jak również skruszyć lub kroić nożem, rozpoczyna on skalę twardości Mohsa. Jego blaszki są dość giętkie. W dotyku jest tłusty, mydlany.
Nie występuje zazwyczaj w postaci wykształconych kryształów, lecz w postaci skupień łuseczkowatych, blaszkowatych, gęsto upakowanych. Kryształy spotykane są niezmiernie rzadko.
Talk zbity o zielonoszarej barwie nazywany jest steatytem. Talk przypomina wyglądem pokrewny minerał, pirofyllit.
Talk jest pochodzenia metamorficznego, występuje głównie w skałach powstałych w średnio wysokich temperaturach (300-400 stopni Celsjusza). Powstaje także z hydrotermalnego przeobrażenia skał ultrazasadowych (oliwiny i pirokseny) oraz w wyniku metamorfozy marmurów dolomitowych.
Miejsca występowania to głównie: Austria (Rabenwald w Styrii, Zillertal w Tyrolu, Karyntia), Szwajcaria (St. Gotthard, Hospental), Niemcy (Göpfersgrün w Smreczanach), Indie (Madras) i RPA.
W Polsce występuje w Górach Sowich (w serpentynitach) i Wieściszowicach w Rudawach Janowickich (w łupkach talkowych).
