| Data i miejsce urodzenia |
29 czerwca 1888 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
16 października 1963 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Tadeusz Majerski (ur. 29 czerwca 1888 we Lwowie, zm. 16 października 1963 tamże)[1] – polski kompozytor, pianista i pedagog.
W latach 1905–1911 studiował we Lwowie, w konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego oraz na uniwersytecie. W latach 1911–1913 kontynuował studia u Josefa Pembaura w Lipsku[1][2].
Od 1913 udzielał prywatnych lekcji gry fortepianowej, a od 1920 jako profesor konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. 1920–1930 występował w wielu miastach Polski oraz w Belgradzie, Wiedniu, Budapeszcie, również z bratem Janem, śpiewakiem paryskiej Opéra; koncertował także ze znanym wiolonczelistą, swoim szwagrem, Dezyderiuszem Danczowskim. Działał też jako krytyk muzyczny. W 1927 zorganizował Lwowskie Trio, z którym koncertował w Polsce. 1931 założył we Lwowie Towarzystwo Miłośników Muzyki i Opery. Od 1939 był profesorem Lwowskiego Konserwatorium Państwowego[1][2].
Do jego uczniów należeli: Leszek Mazepa, Andrzej Nikodemowicz i Lew Kompanijec.
Jego krewną jest Kaja Danczowska, wnuczka Jadwigi z domu Majerskiej[3], jego siostry[4], i Dezyderiusza Danczowskiego[3][5], dla której Tadeusz napisał koncert skrzypcowy.
Majerski zaczął komponować w czasie studiów. Fascynowała go przede wszystkim muzyka współczesna, m.in. Mieczysława Karłowicza i Karola Szymanowskiego. Był jednym z pierwszych dodekafonistów w Polsce. Jego muzykę cechuje bardzo zróżnicowana interwałowo melodyka, bogata i różnorodna rytmika, wyrafinowana harmonika, wypływająca m.in. z zastosowania dodekafonii wykorzystanie elementów polskiego folkloru, barwna instrumentacja i jasna forma. Rękopisy utworów Majerskiego znajdują się w Bibliotece Narodowej w Warszawie[1][6].
(na podstawie materiału źródłowego[1])
Oraz liczne utwory fortepianowe, pieśni na głos i fortepian, muzyka teatralna
