Sylwester Braun podczas powstania (pierwszy z prawej zwrócony tyłem) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
Sylwester Braun ps. „Kris” (ur. 1 stycznia 1909 w Warszawie, zm. 9 lutego 1996 tamże) – fotoreporter działający dla Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej, znany ze zdjęć dokumentujących powstanie warszawskie, przede wszystkim na terenie Śródmieścia, Woli, Powiśla i Czerniakowa.
Syn Andrzeja i Rozalii z Chabalewskich[1], absolwent wydziału geodezji Politechniki Warszawskiej, pracownik Biura Planowania Miasta, żołnierz Organizacji Wojskowej „Wilki” następnie ZWZ–AK. Znany jako twórca fotografii dokumentujących wydarzenia okresu okupacji niemieckiej i powstania warszawskiego. Był fotoreporterem działającym jako Polowy Sprawozdawca Wojskowy (PSW).
Do Referatu Fotograficznego dołączył w pierwszych dniach powstania. Nie był szkolony na fotoreportera wojennego, podczas okupacji pracował jako fotograf teatralny i portrecista[2]. Ze wszystkich jego zdjęć ocalały jedynie te dokumentujące powstanie warszawskie. Wykonał ich ok. 3000, zachowało się ok.1540[3]. W swoim mieszkaniu przy ul. Kopernika 28 miał pracownię i laboratorium. Zdjęcia najczęściej robił w Śródmieściu. Charakterystyczne dla jego pracy jest fotografowanie seriami – zazwyczaj nie robił pojedynczych zdjęć. Ukazał dramat powstania i zagłady miasta za pomocą najprostszych środków – wszystkie fotografie są zrobione Leicą standard, na filmach małoobrazkowych Agfy.
Wyszedł z Warszawy po kapitulacji, 6 października. Zbiegł z transportu do obozu jenieckiego, w styczniu 1945 powrócił do stolicy, aby zabrać ukryte negatywy. Po wojnie prowadził zakład fotograficzny w Sopocie[4]. W czerwcu 1946 roku uciekł do Szwecji, a w roku 1958 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych.
W 1981 przekazał archiwum negatywów powstańczych Muzeum Warszawy. W kolejnych latach ofiarował muzeum negatywy z lat 1945, 1981-1988 oraz 1991-1994[5].
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 27, rząd 6, grób 1)[6].
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (26 lipca 1994) za wybitne zasługi w walce o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej w działalności polonijnej i kombatanckiej[7].