Styl arkadowy, styl okrągło-łukowy, (z niem.) Rundbogenstil – prąd w architekturze historyzmu (czasem uważany za formę przejściową między klasycyzmem a historyzmem), nawiązujący do architektury romańskiej, wczesnochrześcijańskiej, bizantyjskiej i częściowo też włoskiego renesansu. W przeciwieństwie jednak do neoromanizmu i neorenesansu, nie starał się odtwarzać bezpośrednio form historycznych.
Za jego twórcę uważa się Heinricha Hübscha. Rozwijał się w I połowie XIX wieku w Niemczech, zwłaszcza w Bawarii, gdzie jego głównymi przedstawicielami byli Leo von Klenze i Friedrich von Gärtner, oraz Prusach, gdzie budowle w tym stylu projektował przede wszystkim Ludwig Persius, w mniejszym stopniu Karl Friedrich Schinkel.