Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Strona internetowa |
Stani Nitkowski (ur. 29 maja 1949 w La Pouëze, zm. 2 kwietnia 2001 tamże) – francuski malarz polskiego pochodzenia.
Był synem polskiego górnika i francuskiej krawcowej, urodził chory na postępującą dystrofię mięśniową. Niepełnosprawność sprawiła, że studiował korespondencyjnie, w maju 1968 przeniósł się do Paryża i tam pracował w banku. Wkrótce powrócił do rodzinnej miejscowości, gdzie na początku również pracował w banku, a następnie jako urzędnik notarialny i pracownik organizacji charytatywnej Emmaus. W wieku 23 lat choroba przykuła go do wózka inwalidzkiego, wtedy po nieudanej próbie samobójczej zaczął malować. Nowa pasja pochłonęła go całkowicie, cały wolny czas poświęcał na tworzeniu obrazów. Początkowo były to abstrakcje, a następnie zaczął tworzyć przy użyciu tuszu. Po raz pierwszy wystawił swoje prace w 1974. W Cosse-de-Vivien poznał artystę malarza Roberta Tatina, który postanowił wspierać Stani Nitkowskiego w nauce malarstwa. Dzięki Jeanowi Dubuffet i Robertowi Tatin artysta poznał Ceres Franco, która przyjmuje jego twórczość do swojej galerii "L'Œil de Bœuf" (Oko Wołu), równocześnie Roland Vanuxem postanawia być impresario artysty. W 1993 w Niort Museum miała miejsce wystawa retrospektywna podsumowująca dwadzieścia lat twórczości artysty. W lutym 2001 głęboko przeżył śmierć syna, podczas załamania nerwowego popełnił samobójstwo 2 kwietnia 2001.
Twórczość Stani Nitkowskiego powstawała pod wpływem jego choroby, artysta stosował zgaszone kolory, używał intensywnie czerni.