gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
5 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
|
Seroczyn – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Seroczyn z siedzibą GRN w Seroczynie utworzono – jako jedną z 8759 gromad[3] – w powiecie siedleckim w woj. warszawskim, na mocy uchwały nr VI/10/18/54 WRN w Warszawie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Borki, Jedlina, Kołodziąż, Łomnica i Seroczyn ze zniesionej gminy Wodynie w powiecie siedleckim oraz obszar dotychczasowej gromady Żebraczka ze zniesionej gminy Iwowe w powiecie mińskim (woj. warszawskie), a także obszary dotychczasowych gromad Rudnik Duży i Rudnik Mały oraz przysiółek Kochany z dotychczasowej gromady Jamielne ze zniesionej gminy Prawda w powiecie łukowskim w woj. lubelskim[6]. Dla gromady ustalono 22 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[8].