![]() S.M. Carroll w 2017 roku | |
Data urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
fizyk, bloger |
Strona internetowa |
Sean M. Carroll (ur. 1966) – amerykański fizyk teoretyczny, profesor na Wydziale Fizyki California Institute of Technology (Caltech), popularyzator nauki, działacz racjonalistyczno-sceptyczny i ateistyczny, bloger.
Specjalności Carrolla to ogólna teoria względności i astrofizyka, w tym teoretyczna kosmologia; pracował m.in. nad problemem ciemnej energii. Jego artykuły publikowały takie czasopisma jak „Nature”, „Seed”, „Sky & Telescope” i „New Scientist”. Bierze udział w tworzeniu bloga fizyków „Cosmic Variance”. Wygłaszał też publiczne wykłady, m.in. dla Royal Institution w Londynie[1]. Zabierał również głos na tematy z filozofii nauki.
Carroll bronił teorii strun przed krytyką ze strony Petera Woita i Lee Smolina. W 2006 roku Carroll stwierdził, że silna pozycja akademicka tej hipotezy jest uzasadniona merytorycznie. Jego zdaniem:
Carroll podkreślał ciągłe postępy teoretyczne strun, m.in. dużą rolę korespondencji AdS/CFT w zrozumieniu kwantowych teorii pola[2]. Rok później powiedział, że „teoria strun nie jest jeszcze martwa”[3].
Carroll krytykował też opinię brytyjskiego teoretyka Juliana Barboura, mówiącą, że czas może nie istnieć. Zdaniem Carrolla usunięcie czasu z niektórych równań to jedna z równoważnych perspektyw, nie odbierająca mu ani trochę realności, tak jak odkrycie wewnętrznej struktury protonu nie czyni go iluzją[4].
Zabierał także głos na temat problemu interpretacji mechaniki kwantowej, przychylając się do koncepcji Everetta nazywanej wieloświatową[5].
Carroll należy do fizyków odrzucających pojęcie masy relatywistycznej[6].
Carroll bronił uprawiania filozofii, w odróżnieniu od niektórych innych astrofizyków-popularyzatorów jak Stephen Hawking, Lawrence Krauss i Neil deGrasse Tyson[7]. Na swoim blogu nazwał ich wypowiedzi „śmiesznymi” (ang. silly)[8]. Kilka lat wcześniej uznał światopogląd naturalistyczny za największe osiągnięcie umysłowe ostatniego tysiąclecia; krytykował przy tym opinie Goulda o całkowitej niezależności nauki i religii oraz jego sposób definiowania religii[9]. Carroll odrzucił zaproszenie Fundacji Templetona, ponieważ nie chciał przyczyniać się do zacierania podziału pomiędzy nauką a religią. W 2004 brał udział w organizowanym przez University of Chicago kursie historii ateizmu[potrzebny przypis].
Pytanie Leibniza o to, dlaczego istnieje raczej coś niż nic, uznał za nierozwiązywalne[10][11].
Carroll to kompatybilista – wolną wolę przedstawiał jako koncepcję zgodną ze współczesną nauką i światopoglądem naturalistycznym, a także zjawisko emergentne. Zgodził się z opinią amerykańskiego filozofa Daniela Dennetta na ten temat[12].
Do 2024 roku Carroll opublikował kilka książek, w tym:
Część jego książek wydano po polsku.