STANAG 4569 – norma należąca do porozumień standaryzacyjnych (STANAG) krajów członkowskich NATO, określająca wymogi wobec poziomu ochrony osób zajmujących miejsca w logistycznych i lekko opancerzonych pojazdach (ang. Protection Levels for Occupants of Logistic and Light Armored Vehicles)^[1].

Norma STANAG 4569 powstała w maju 1999 roku, określając początkowo pięć rosnących poziomów odporności balistycznej – przeciwko ostrzałowi pojazdów określonym rodzajem amunicji^[1]. W 2005 roku została rozszerzona o wymagania dotyczące odporności przeciwko odłamkom z wybuchów pocisków artyleryjskich i granatów oraz przeciw minom^[1]. W zakresie odporności balistycznej norma określa odporność na minimalnej odległości dla danego naboju i rodzaju pocisku, wystrzelonego z określoną prędkością wylotową. W zakresie odporności przeciw odłamkom artyleryjskim norma posługuje się pojęciem odłamków wielkości 20 mm, symulujących wybuch pocisku odłamkowego kalibru 155 mm w określonej odległości (przy tym, do poziomu III odporność ta jest jedynie opcjonalna)^[2].

Ogólnie, poziom I zapewnia odporność przeciwko zwykłej amunicji wystrzeliwanej z karabinów szturmowych i słabszej, poziom II przeciwko karabinowej amunicji przeciwpancernej, poziom III przeciw amunicji przeciwpancernej karabinów maszynowych i snajperskich, poziom IV przeciw wielkokalibrowym karabinom maszynowym kalibru 14,5 mm (m.in. uzbrojenie BTR-80 i BRDM-2), poziom V przeciw działkom automatycznym kalibru 25 mm z przedniej strefy pojazdu, a poziom VI przeciw działkom automatycznym kalibru 30 mm z przedniej strefy pojazdu^[2].

Poziom I

Ostrzał:

• pociski karabinowe 7,62×51 mm NATO (M80) z odległości 30 m^[3]
• pociski karabinowe 5,56×45 NATO (SS109 lub M193) z odległości 30 m^[3]

Odłamki:

• opcjonalny poziom ochrony: odłamki wielkości 20 mm (detonacja 155 mm odłamkowego pocisku artyleryjskiego) odpalone na dystansie 100 m^[2].

Wybuchy:

• granaty ręczne, niewybuchy subamunicji, inne małe przeciwpiechotne ładunki wybuchowe – detonacja pod kadłubem pojazdu^[3]

Poziom II

Ostrzał:

• pociski 7,62×39 mm przeciwpancerno-zapalające (BZ) z odległości 30 m^[3]

Odłamki:

• opcjonalny poziom ochrony: odłamki wielkości 20 mm (detonacja 155 mm odłamkowego pocisku artyleryjskiego) odpalone na dystansie 80 m^[2]

Wybuchy:

• 6 kg ładunek wybuchowy lub mina przeciwpancerna^[3]:
  • Poziom IIa – eksplozja pod dowolnym kołem lub pod gąsienicą pojazdu
  • Poziom IIb – eksplozja pod centrum kadłuba pojazdu

Poziom III

Ostrzał:

• pociski 7,62×51 mm przeciwpancerne (rdzeń ze spieku węglika wolframu) z odległości 30 m^[3]
• pociski 7,62×54R mm przeciwpancerno-zapalające (B32) z odległości 30 m^[3]
• poziom III+: pociski 12,7×99 mm przeciwpancerny (M2) z odległości 30 m^[3]

Odłamki:

• opcjonalny poziom ochrony: odłamki wielkości 20 mm (detonacja 155 mm odłamkowego pocisku artyleryjskiego) odpalone na dystansie 60 m^[2]

Wybuchy:

• 8 kg ładunek wybuchowy lub mina przeciwpancerna^[3]:
  • Poziom IIIa – eksplozja pod dowolnym kołem lub pod gąsienicą pojazdu
  • Poziom IIIb – eksplozja pod centrum kadłuba pojazdu

Poziom IV

Ostrzał:

• pociski karabinu maszynowego 14,5×114 mm przeciwpancerne (B32) z odległości – 200m^[3]

Odłamki:

• 20 mm odłamki artyleryjskie (detonacja 155 mm odłamkowego pocisku artyleryjskiego) na dystansie 25 m^[2]

Wybuchy:

• 10 kg ładunek wybuchowy lub mina przeciwpancerna:
  • Poziom IVa – eksplozja pod dowolnym kołem lub pod gąsienicą pojazdu^[3]
  • Poziom IVb – eksplozja pod centrum kadłuba pojazdu^[3]

Poziom V

Ostrzał:

• pociski armaty automatycznej 25x137 mm APDS-T PMB 073 z odległości 500 m^[2] (przednie 60° pojazdu, po 30° w obie strony od osi wzdłużnej)^[3]

Odłamki:

• 20 mm odłamki artyleryjskie (detonacja 155 mm odłamkowego pocisku artyleryjskiego) na dystansie 25 metrów^[2]

Poziom VI

Ostrzał:

• pociski armaty automatycznej 30x173 mm APFSDS z odległości 500 m^[2]

Odłamki:

• 20 mm odłamki artyleryjskie (detonacja 155 mm odłamkowego pocisku artyleryjskiego) na dystansie 10 metrów^[2]