Rejzy husyckie – zbrojne wyprawy wojsk husyckich na tereny (Austria, Brandenburgia, Saksonia, Śląsk) z których atakowano Czechy w ramach krucjat[1].
Po odparciu I krucjaty i II krucjaty antyhusyckiej i okrzepnięciu politycznym oraz militarnym husytyzmu w Czechach, dowódcy husyccy rozpoczęli zaczepne akcje zbrojne. Atakowane były najczęściej: Morawy, będące w granicach Królestwa Czech jednak pozostające we władaniu Albrechta II Habsburga, Śląsk, Łużyce, Arcyksięstwo Austriackie, Księstwo Bawarii, Elektorat Saksonii, północne Węgry, Słowacja, a także Nowa Marchia i Pomorze Gdańskie. Organizowano je najczęściej z trzech powodów:
Porażka militarna i polityczna IV krucjaty antyhusyckiej pchnęła husytów do zdecydowanych działań zaczepnych na terenach państw sąsiadujących z Czechami i biorących czynny udział w krucjatach. Rejzy husyckie w okresie pomiędzy IV a V krucjatą antyhusycką określane są jako Spanile jizdy (pol. wspaniałe jazdy).