Przydawka (zwana również atrybutem) – część zdania określająca rzeczownik[1] lub zaimek rzeczowny. Może być wyrażona przymiotnikiem (np. ładny kwiatek), zaimkiem przymiotnym (np.mój kwiatek), imiesłowem przymiotnikowym czynnym (np. rosnący kwiatek), imiesłowem przymiotnikowym biernym (np. podlany kwiatek), liczebnikiem (np. podlałem już trzeci kwiatek), wyrażeniem przyimkowym (np. sweter z wełny), innym rzeczownikiem (np. długość życia). Przydawka odpowiada na pytania: jaki?, jaka?, jakie?, który?, która?, które?, czyj?, czyja?, czyje?, ile?, ilu?, czego?, z czego?, od czego?[2]. Przydawka określa rzeczownik, jak i także zaimek rzeczowny.

Podział przydawek

Ze względu na przynależność do części mowy i typ połączeń składniowych wyróżnia się przydawki:

Przydawka charakteryzująca a klasyfikująca

W języku polskim jeśli przymiotnik stoi przed rzeczownikiem, przydawkę określa się jako charakteryzującą[8], tzn. mówiącą o cesze przygodnej[9]. W przeciwnym przypadku – gdy przymiotnik następuje po rzeczowniku – z przydawką klasyfikującą (wyodrębniającą, gatunkującą[8])[10].

Przykłady:

Zobacz też

Zobacz hasło przydawka w Wikisłowniku

Przypisy

  1. PWN: „przydawka” w SJP PWN. [dostęp 2009-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)].
  2. Klemensiewicz 1953 ↓, s. 35–41.
  3. Bąk 1977 ↓, s. 426.
  4. a b Bąk 1977 ↓, s. 427.
  5. Bąk 1977 ↓, s. 428.
  6. Bąk 1977 ↓, s. 428–429.
  7. Bąk 1977 ↓, s. 429.
  8. a b Magdalena Idzikowska, Szyk przydawki w zdaniu [online], Poradnia językowa UZ [dostęp 2020-07-31] (pol.).
  9. Klemensiewicz 1953 ↓, s. 36.
  10. Klemensiewicz 1953 ↓, s. 38.

Bibliografia