Plan filmowy – rozmiar kadru obejmującego fragment przestrzeni; określony sposób kadrowania, wynikający z odległości kamery od filmowanego obiektu czyli z odległości filmowanego obiektu od widza, rodzaju użytego obiektywu i oświetlenia oraz sposobu komponowania przestrzeni^[1]. Miarą kadru jest umieszczona w nim ludzka sylwetka i jej proporcje względem otoczenia.

Zazwyczaj jednemu planowi odpowiada jedno ujęcie, jednak niekiedy za sprawą ruchu postaci lub ruchu kamery jedno ujęcie może rozgrywać się w kilku planach lub kilka ujęć może pozostawać w tym samym planie^[2].

Dzięki głębi ostrości możliwe jest uzyskanie tzw. planu złożonego, w którym w ramach jednego ujęcia widać jednocześnie dwa lub więcej obiektów sfilmowanych w różnych planach^[1].

Przejścia między różnymi planami dokonuje się za pomocą montażu, montażu wewnątrzujęciowego oraz zmiany ostrości^[3].

Rodzaje kadrów / planów

• totalny/daleki – przedstawia ogólną topografię przestrzeni akcji (panoramę), postać ludzka jest niewielka, wkomponowana w obszerne tło lub nieobecna; stosowany do ogólnych opisów miejsca akcji oraz prezentacji plenerów^[1].
• ogólny – pełny obraz miejsca akcji, sylwetka ludzka jest zauważalna, dobrze widoczny jest plener lub dekoracje, służy zazwyczaj zarysowaniu związków postaci z otoczeniem oraz przekazaniu ogólnych informacji o miejscu akcji^[1][4].
• pełny – wycinek z planu ogólnego, w kadrze mieści się cała sylwetka ludzka, widać część dekoracji. Popularny w kinie niemym^[1]
• amerykański – stanowi wycinek planu pełnego, postać ludzka jest pokazana od kolan w górę i dominuje w kadrze; najczęściej stosowany w scenach dialogowych^[1]
• średni – kadruje postać ludzką od pasa w górę, kładąc większy nacisk na mimikę niż plan amerykański^[5]
• bliski (półzbliżenie) – obejmuje popiersie, postać jest dominująca wobec tła^[1]
• zbliżenie/wielki plan – twarz lub inny obiekt zajmuje większą lub całą część kadru, umożliwia dokładne obserwowanie detali obiektu lub mimiki^[1]
• detal/wielkie zbliżenie – szczególna forma zbliżenia, plan szczegółu ciała lub istotnego detalu akcji, który wypełnia kadr; jest to plan o maksymalnym skupieniu uwagi, służy zazwyczaj zwiększeniu napięcia emocjonalnego^[1]
• makrodetal – ukazanie wycinka rzeczywistości niedostrzegalnego gołym okiem^[5].