| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 kwietnia 1845 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 lutego 1920 |
| Zawód, zajęcie |
mykolog |
Pier Andrea Saccardo (ur. 23 kwietnia 1845 r. w Treviso, zm. 12 lutego 1920 r. tamże) – włoski mykolog i botanik[1].
Urodził się w mieście Treviso koło Wenecji. Chodził do liceum w Wenecji, a później ukończył studia w Instytucie Technicznym Uniwersytetu Padewskiego. Tu w 1867 roku uzyskał doktorat, a w 1869 został profesorem historii naturalnej (tak wówczas nazywano biologię). W 1876 r. założył czasopismo Michelia, w którym publikowano prace z zakresu mykologii. W 1879 r. został profesorem botaniki i dyrektorem Ogrodu botanicznego w Padwie[2].
Działalność naukowa Saccardo koncentrowała się prawie wyłącznie na mykologii. Opublikował ponad 140 artykułów o grzybach Deuteromycota i Pyrenomycetes. Najbardziej znaną jego pracą jest Sylloge. Umieścił w niej wszystkie nazwy używane wówczas dla grzybów. Sylloge jest nadal jedynym tego rodzaju kompleksowym dziełem. Saccardo opracował także system klasyfikacji grzybów niedoskonałych według koloru i formy zarodników. Do analizy barwy zarodników opracował skalę barwną. System ten był podstawowym systemem stosowanym w taksonomii do czasu opracowania metod analizy DNA[2].
Opisał wiele nowych gatunków grzybów, jest też twórcą licznych wyższych taksonów grzybów. Przy ich nazwie naukowej umieszczany jest skrót jego nazwiska Sacc.[2]
Największym jego dziełem jest jego praca magisterska Sylloge fungorum omnium hucusque cognitorum (Padwa 1882–90, w dziewięciu tomach), następne wydanie z 1931 r. w 25 tomach[2].
