![]() Dunne (po prawej) w styczniu 2017 | |
Imię i nazwisko |
Peter England |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
9 listopada 1993 |
Kariera profesjonalnego wrestlera | |
Pseudonimy ringowe |
Pete Dunne |
Wzrost | |
Masa ciała | |
Zapowiadany z |
Birmingham, Anglia |
Trenerzy |
Max Angelus |
Debiut |
2007[2] |
Peter England (ur. 9 listopada 1993 w Birmingham w Anglii) – brytyjski profesjonalny wrestler, obecnie występujący w federacji WWE. W WWE oraz federacjach niezależnych występował pod pseudonimem ringowym Pete Dunne, a obecnie występuje pod pseudonimem ringowym Butch[1].
Dunne zaczął treningi w 2005 w wieku 12 lat, po czym zadebiutował jako profesjonalny wrestler dwa lata później. Od tego czasu pracuje dla różnych promocji umiejscowionych w Wielkiej Brytanii, na przykład Progress Wrestling, Revolution Pro Wrestling (RPW) czy też Insane Championship Wrestling (ICW). W Niemczech pracował dla Westside Xtreme Wrestling (wXw), w Stanach Zjednoczonych dla Pro Wrestling Guerrilla (PWG), a także w Japonii dla Michinoku Pro Wrestling. Obecnie jest w posiadaniu Progress World Championship.
Dunne rozpoczął treningi w 2005 w wieku 12 lat[4]; pomagał mu w tym jego trener Steve „Psycho” Edwards[1]. Dunne stwierdził, że od Edwardsa nauczył się jedynie podstaw[5]. Zadebiutował jako profesjonalny wrestler podczas 2007 Holbrooks Festival w Coventry, gdzie zapoznał się i po raz pierwszy zawalczył z Markiem Andrewsem[5]. Później trenował wraz z Maxem Angelusem i zaczął występować podczas lokalnych show umiejscowionych w Birmingham.
Dunne występował jako zamaskowany Tiger Kid do stycznia 2010, gdzie po tej dacie zaczął występować jako Pete Dunne wskutek przegranej w hair vs. mask matchu z Helixem na gali Riot Act Wrestling. Dołączył do dywizji tag team wraz ze swoim scenariuszowym bratem, Damianem Dunnem[6]. Większość kariery spędził na występach w mniejszych niezależnych organizacjach, przy tym trenując wraz ze swoim przyjacielem Markiem Andrewsem. Zaczął występować regularniej w 2011, między innymi występując w Irlandii dla Dublin Championship Wrestling, w Walii dla Celtic Wrestling & Welsh Wrestling, a także Szkocji w PBW[7].
Aby zwiększyć ilość występów dla siebie i jego przyjaciół, w 2011 Dunne i Jim Lee otworzyli federację Attack! Pro Wrestling, dzięki czemu Dunne mógł występować tam w weekendy[8]. W sierpniu 2011 zawalczył w czteroosobowym turnieju „Elder Stein Invitational”, gdzie w finale przegrał z Markiem Andrewsem[9]. Federacja zaczęła organizować również gale w Cardiff i Bristolu, podczas których Dunne występował w roli face'a i najczęściej walczył z Andrewsem[10]. Przed przejściem Andrewsa do Total Nonstop Action Wrestling (TNA) w styczniu 2015, Dunne przeszedł heelturn poprzez atak na swoim dotychczasowym rywalu[11][12]. W 2015 i 2016 posiadał ATTACK! 24/7 Championship i bronił mistrzostwa w walkach z Eddiem Dennisem i Wild Boarem[13]. Stracił tytuł na rzecz sędziego Shaya Pursera, co doprowadziło do rywalizacji z konferansjerem i współzałożycielem federacji, Jimem Lee[14]. 20 listopada 2016, Pete przegrał w five-on-five elimination matchu, przez co ze względu na określoną wcześniej stypulację, musiał opuścić federację[15].
W 2013, Dunne spędził trzy miesiące podróżując z wrestlerami japońskiej federacji Michinoku Pro Wrestling; w debiucie wraz z Jasonem Larusso pokonali Bad Boys (Daichiego Sasakiego i Majimaru)[16], lecz kolejnej nocy przegrali z Brahman Brothers[17]. Dunne przegrał dwie kolejne walki, lecz zdołał pokonać Ayumu Gunjiego[18]. Ostatnia walka odbyła się 5 maja, gdzie on i Larusso zostali pokonani przez Yapper Mana 1 i Yapper Mana 2[19].
Dunne zadebiutował dla Revolution Pro Wrestling 10 maja 2014, gdzie wraz z F.S.U (Markiem Andrewsem i Eddiem Dennisem) przegrali z The Revolutionists (Sha Samuelsem, Joshem Bodomem i Terrym Frazierem)[20]. W styczniu 2016 podczas gali Live At The Cockpit 5 pokonał El Ligero, a następnie Morgana Webstera, dzięki czemu zdobył RPW British Cruiserweight Championship[21]. Dunne posiadał mistrzostwo do lipca, lecz wcześniej zdołał bronić go w walkach z Websterem[22], Sonjay Duttem[23], ACH[24], Mikiem Baileyem[25] i Mattem Crossem[26], lecz przegrał z Willem Ospreayem podczas gali Summer Sizzler[27]. Dunne zawalczył również na gali Global Wars UK, gdzie pierwszej nocy przegrał z Yujim Nagatą[28], zaś dobę później z Tomohiro Ishiim[29]. 21 stycznia 2017 przegrał z gwiazdą federacji New Japan Pro-Wrestling (NJPW) Yoshi-Hashim[30].
Dunne zadebiutował w federacji Progress podczas gali Chapter 13 z 18 maja 2014, gdzie pokonał Robbiego X[31]. Cztery miesiące później powrócił do federacji i przegral z Morganem Websterem[32]. Jego kolejny występ odbył się w kwietniu 2016 podczas gali Chapter 28, gdzie wraz z Damianem Dunnem pokonali Trenta Sevena i Tylera Bate'a[33]. Podczas gali Chapter 29, Dunne przegrał z Jackiem Gallagherem i nie zakwalifikował się do turnieju Cruiserweight Classic organizowanego przez WWE[34]. Podczas Chapter 30 wziął udział w pierwszej rundzie turnieju Super Stong Style 16 Tournament i przegrał z Markiem Haskinsem[35]. Podczas gali Chapter 33 odwrócił się od swojego tag team partnera Damiana Dunne’a i sprzymierzył z Trentem Sevenem; byli znani jako British Strong Style[36]. Dunne i Seven pokonali The London Riots (Jamesa Davisa i Roba Lyncha) podczas gali Chapter 36, zdobywając Progress Tag Team Championship[37].
Podczas gali Chapter 39 odbył się 7-osobowy eliminacyjny turniej o zawieszony Progress World Championship. Dunne pokonał Jimmy’ego Havoca i stał się nowym posiadaczem mistrzostwa po tym, jak Tyler Bate wszedł do ringu i zaatakował Havoca, stając się trzecim członkiem British Strong Style[38]. Podczas kolejnej edycji gali, Dunne pokonał Zacka Sabre Jr. 16 grudnia, Dunne’owi i Sevenowi odebrano tytuły tag team, kiedy to chcieli przyłączyć Bate'a jako trzeciego posiadacza mistrzostwa. Podczas gali Chapter 41, Seven i Bate odzyskali tytuły tag team, zaś Dunne pokonał Fabiana Aichnera i obronił Progress World Championship[39] Dunne lost by disqualification to Jimmy Havoc at Chapter 43, but the championship did not change hands[40]. Dunne, Seven i Bate przegrali z Havocem, Markiem Haskinsem i Morganem Websterem podczas gali Chapter 44[41]. Dunne zdołał obronić tytuł pokonując Havoca w no-disqualification matchu podczas kolejnej edycji gali[42], zaś miesiąc później pokonał Marka Andrewsa[43]. Podczas Chapter 47, Dunne, Seven i Bate obronili tytuły pokonując Ringkampf (Axela Dietera Jr., Timothy’ego Thatchera i Waltera) w sześcioosobowym tag-team matchu[44].
15 grudnia 2016 zostało ogłoszone, że Dunne wystąpi w 16-osobowym turnieju WWE United Kingdom Championship Tournament koronującego inauguracyjnego posiadacza WWE United Kingdom Championship. Podczas pierwszej nocy z 14 stycznia, Dunne pokonał Roya Johnsona w pierwszej rundzie, zaś dobę później pokonał Sama Gradwella w ćwierćfinale i Marka Andrewsa w półfinale, lecz w ostatnim szczeblu turnieju przegrał z pierwszym mistrzem Tylerem Batem[45][46]. 22 lutego podczas odcinka tygodniówki NXT, Dunne zadebiutował w rozwojowym brandzie i wygrał z Andrewsem. Podczas tygodniówki 205 Live z 4 kwietnia, Dunne oraz inni uczestnicy turnieju zaprezentowali się przed publiką w celu promocji przyszłego show związanego z wrestlerami z Wielkiej Brytanii. 7 maja pokonał Trenta Sevena i stał się pretendentem do tytułu United Kingdom Championship[47]. Podczas gali NXT TakeOver: Chicago, Dunne pokonał Bate'a i stał się nowym posiadaczem mistrzostwa[48].
Zwycięzca | Przegrany | Miejsce | Gala | Data | Notka |
---|---|---|---|---|---|
Helix (włosy) | Tiger Kid (maska | Kent, Anglia | Riot Act Wrestling | Styczeń 2010 |