Pascal Greggory
Ilustracja
Pascal Greggory (2010)
Imię i nazwisko

Pascal Charles Gréggory

Data i miejsce urodzenia

8 września 1954
Paryż

Zawód

aktor, scenarzysta

Lata aktywności

od 1974

Pascal Greggory, właśc. Pascal Charles Gréggory[1][2][3] (ur. 8 września 1954 w Paryżu) – francuski aktor i scenarzysta teatralny i filmowy, trzykrotnie nominowany do nagrody Cezara. Grywał w sztukach i filmach reżyserowanych przez Erika Rohmera i Patrice’a Chéreau.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Paryżu[4][5], w burżuazyjnej, protestanckiej rodzinie, jako syn przemysłowca Charlesa-Yvesa Gréggory i Jacqueline Deroure. Po ukończeniu kursu pod kierunkiem Jeana Périmony, był wolnym słuchaczem paryskiego Conservatoire National Supérieur d’Art Dramatique (CNSAD). W roku 1974, w wieku dwudziestu lat zadebiutował w sztuce Madame Marguerite na deskach Théâtre Montparnasse. Rok później trafił przed kamery w dramacie Jeana-Louisa Bertucelliego Doktor Françoise Gailland (Docteur Françoise Gailland) u boku Annie Girardot, Jean-Pierre’a Cassela, Suzanne Flon i Isabelle Huppert[6].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Na ekranie zwrócił na siebie uwagę w roli angielskiego malarza, pisarza i poety Branwell w filmie biograficznym André Téchiné Siostry Brontë (Les Soeurs Brontë, 1979)[7]. Przełomem w karierze okazała się postać Pierre’a w komedii Erika Rohmera Paulina na plaży (Pauline à la plage, 1983)[8] z Arielle Dombasle. Za rolę François w melodramacie Patrice’a Chéreau Ci którzy mnie kochają wsiądą do pociągu (Ceux qui m'aiment prendront le train, 1998) otrzymał francuską nagrodę Étoiles d'Or i był nominowany do nagrody Cezara. Kolejne nominacje do nagrody Cezara przyniosły mu role: biseksualnego prawnika Alaina Baumana w komedii Pomieszanie płci (La confusion des genres, 2000) i Louisa Barriera w biograficznym dramacie muzycznym Niczego nie żałuję – Edith Piaf (La Môme, 2007).

W telewizyjnym filmie biograficznym RTS Deux Żydowski kardynał (Le métis de Dieu, 2013) o kardynale Jeanie-Marie Lustigerze (w tej roli Laurent Lucas) zagrał postać kardynała Alberta Decourtraya[9].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W mediach zdeklarował się jako gej[10]. Był związany z reżyserem Patrice Chéreau (1989-2004)[11][12][13] oraz pisarzem i fotografem François-Marie Banierem (2005−2012)[14][15][16].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pascal Greggory Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  2. Personalidade: Pascal Greggory (França). InterFilmes.com. [dostęp 2015-12-13]. (port.).
  3. Pascal Greggory. TIME.mk. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  4. Pascal Greggory. AlloCiné. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  5. Pascal Greggory. Listal. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  6. Docteur Françoise Gailland – film 1976. AlloCiné. [dostęp 2015-12-13]. (fr.).
  7. Pascal Greggory. MYmovies. [dostęp 2015-12-13]. (wł.).
  8. Pascal Greggory. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  9. Pascal Greggory. Filmow. [dostęp 2018-05-19]. (port.).
  10. Brendan Lemon, Richard Avedon (1996-01-22): Mise-En-Scene. The New Yorker. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  11. Patrice Chéreau: 'It's OK to be hated'. The Guardian. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  12. Patrice Chéreau et l’homosexualité à la ville et à l’écran. Yagg. [dostęp 2015-12-26]. (fr.).
  13. Mort de Patrice Chéreau, l'amant magnifique. L'Express. [dostęp 2015-12-26]. (fr.).
  14. Pascal Greggory: „J'ai vécu 7 ans avec F.-Marie Banier, on est une famille”. Pure People (Paris). [dostęp 2015-12-13]. (fr.).
  15. Exclusif: le compagnon de Banier se dévoile. Paris Match. [dostęp 2015-12-26]. (fr.).
  16. Pascal Greggory Dating History. FamousFix. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]