Maybach 57 przed liftingiem | |
Producent | |
---|---|
Zaprezentowany |
Czerwiec 2002 |
Okres produkcji |
2002 – 2012 |
Miejsce produkcji | |
Następca | |
Dane techniczne | |
Segment | |
Typy nadwozia | |
Silniki |
V12 Biturbo 5,5 l |
Skrzynia biegów |
5 |
Długość |
5730 mm (57) |
Szerokość |
1980 mm (57) |
Wysokość |
1570 mm (57) |
Rozstaw osi |
3391 mm (57) |
Masa własna |
2735 kg (57) |
Liczba miejsc |
4 |
Bagażnik |
605 l |
Dane dodatkowe | |
Pokrewne | |
Konkurencja |
Maybach 57 – samochód osobowy klasy ultraluksusowej produkowany przez niemiecką markę Maybach w latach 2002 – 2012. Przedłużona wersja nosiła nazwę 62.
Pierwszy zapowiedzią powrotu marki Maybach na rynek był prototyp Mercedes Maybach przedstawiony w 1997 roku na Tokyo Motor Show. Pojazd w dużym stopniu obrazował wygląd seryjnego modelu[2]. Produkcyjną limuzynę Maybacha, już bez "Mercedes w nazwie", przedstawiono 5 lat później w czerwcu 2002 roku w dwóch wariantach. Krótszy, o długości 5,7 m, otrzymał nazwę Maybach 57. Dłuższy, 6,2 metra, analogicznie nazwano Maybach 62[3].
Maybach 57 i 62 był dostępny w sprzedaży w Polsce. Przez cały okres był to najdroższy nowy samochód dostępny w salonach, z ceną przekraczającą ponad 1 milion złotych[4].
W kwietniu 2010 roku Maybach przedstawił modele 57 i 62 po modernizacji. W jej ramach odświeżono wygląd przedniego zderzaka, w którym pojawiły się inaczej ukształtowane wloty powietrza i diody do jazdy dziennej[5]. Samochód otrzymał też aktualizaje w wyposażeniu oraz nowe materiały wykończeniowe[6].
W listopadzie 2011 roku pojawiły się informacje, że z powodu symbolicznej sprzedaży, braku perspektyw rozwoju i dużych kosztów związanych z opracowaniem następcy, Maybach zakończy w grudniu 2012 roku produkcję wszystkich swoich modeli - 57, 62 i pochodnych[7]. Oficjalne wycofanie marki z rynku miało miejsce z kolei w 2013 roku, kiedy to producent ogłosił, że Maybach stanie się odtąd jedynie linią modelową Mercedesa[8]. Oficjalnym następcą Maybacha 57 i 62 został przedstawiony w 2014 roku model Mercedes-Maybach S, który de facto jest wydłużoną i gruntownie zmodyfikowaną pod kątem wyposażenia wersją podstawowej Klasy S[9].
W listopadzie 2007 roku Maybach przedstawił odmianę landaulet nawiązującą koncepcją do przedwojennych, luksusowych limuzyn z odsuwanym częściowo dachem[10]. Samochód zbudowano na bazie dłuższej odmiany 62 i wyróżniał się on białym lakierem, materiałowym odsuwanym dachem pokrywającym część pasażerską i innym wystrojem wnętrza, nawiązującym barwą do malowania nadwozia.
W 2005 roku przedstawiono usportowioną wersję 57 o nazwie 57S[11]. Wersja specjalna limuzyny Maybach ma większy i silniejszy silnik stworzony przez Mercedes-AMG. Jest to silnik V12 z 3 zaworami na cylinder, oraz z systemem twin-spark (2 świece na cylinder). Doładowany 2 sprężarkami. Zmieniono również nieznacznie stylistykę nadwozia, dodając elementy nadające agresywności sylwetce 57, jest to między innymi zmieniony kształt grilla (powiększony), układ wydechowy zakończony dwoma wylotami, klosze lamp w kolorze nadwozia, nowy wzór alufelg. Do modelu 57 S producent przewidział 3 specjalne kolory nadwozia o nazwie "Baltic Black", "Nevada Silver" oraz "Antiqua White "
Maybacha 57 zmodyfikował także tuner Mercedesa, Brabus. Oprócz zmian stylistycznych dodano również zmiany w jednostce napędowej. Samochód otrzymał silnik V12 (60°) oraz 5-biegową automatyczną skrzynię biegów. Wymiary opon w tej wersji to 285/40R-21 z przodu i 325/35R-21 z tyłu.
Oprócz krótszego wariantu 57S, Brabus zmodyfikował także dłuższą wersję 62S. Ma identyczne wymiary jak wersja cywilny, jednak wyposażono ją w inny silnik – znany z modelu 57 S oraz modeli Mercedesa AMG 65, o pojemności 6 litrów. Silnik ma także 12 cylindrów w układzie widlastym i ma podwójne turbodoładowanie.
Zawieszenie nie zostało obniżone i usportowione jak to miało miejsce w modelu 57 S. Wewnątrz zamontowano wstawki z karbonu, lakier fortepianowy i wiele innych. Maybach 62 S rozpędza się do 100 km/h w 5,2 sekundy.
Prędkość maksymalna została ograniczona elektronicznie do 250 km/h (a nie jak w modelu 57 S do 275 km/h). Moment obrotowy wynosi 1000 Nm i jest ograniczony elektronicznie. Moc jest przenoszona za pomocą 5-biegowej automatycznej skrzyni biegów na tylne koła. Felgi mają rozmiar 20 cali.
V12 turbodoładowany – biturbo, 3 zawory na cylinder; DOHC; umieszczony z przodu, napęd na tylne koła; stopień sprężania: 9,0:1; skonstruowany na bazie jednostek M 275 Mercedesa klasy S; Blok silnika wykonany jest z aluminium, pokrywy głowic z magnezu, tuleje cylindrów wykonano ze stopu aluminiowo-krzemowego, korbowody z kutej stali, a chłodzone natryskiem oleju tłoki – ze stopu aluminiowego. Pasek klinowy, obsługujący m.in. alternator i rozliczne serwosiłowniki, ma długość 2,70 m.
Ośmioobwodowy układ hamulcowy wsparty mechanizmem elektro-hydraulicznego systemu kontroli Twin-Sensotronic Brake Control (SBC) wyposażony w dwie centralne jednostki sterujące, dwa zasobniki wysokiego ciśnienia i dwa agregaty hydrauliczne. Oś przednią obsługują tarcze hamulcowe z wentylacją wewnętrzną – każda z nich wyposażone w dwa zaciski hamulcowe.