![]() Maria Hjorth przed Women's British Open 2009 | |
Pseudonim |
Mimmi |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Wzrost |
1,75 m |
Narodowość |
szwedzka |
Miejsce zamieszkania | |
College |
Stirling University |
Kariera | |
Przejście na zawodowstwo |
1996 |
Obecny Tour |
LPGA Tour (od 1998), LET (od 1996) |
Wygrane jako zawodowiec |
11 (LPGA: 5, LET: 2, inne: 4) |
Turnieje Wielkoszlemowe | |
Kraft Nabisco |
4: 2008 |
LPGA Championship |
2: 2008 |
U.S. Women's Open |
T8: 1999 |
Women's British Open |
T2: 2007 |
du Maurier Classic |
T17: 1999 |
![]() | ||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Obywatelstwo | ||||||
Dorobek medalowy | ||||||
|
Maria Hjorth (ur. 15 października 1973) – szwedzka golfistka zawodowa na co dzień grająca w turniejach z cyklu LPGA Tour (pięć wygranych) oraz w mniejszym stopniu Ladies European Tour (2 wygrane). Trzykrotnie wystąpiła w reprezentacji Europy na Solheim Cup. W przeszłości rywalizowała również w szwedzkiej pierwszej lidze curlingu.
Pod koniec 2007 Hjorth wyszła za mąż za Shauna McBride[1]. Na początku lutego 2009 przyszło na świat ich pierwsze dziecko – córka Emily Monica[2]. W okresie porzedzającym narodziny brzemienna Hjort regularnie brała udział w turniejach sezonu 2008[3]. Maria uprawia aktywnie sport pomimo zdiagnozowanej cukrzycy[4]. Ma dwie siostry[5].
Hjorth zaczęła grać w golfa w wieku pięciu lat[6]. W latach 1991-1996 wygrała 23 turnieje amatorskie oraz była członkiem szwedzkiej kadry narodowej[1][7]. Hjorth jako amatorka wielokrotnie startowała na zawodowym Telia Tour. Tam jej najważniejsze osiągnięcia to dwukrotne zwycięstwa w Aspeboda Ladies Open (1991 i 1993) oraz SM Match (1993 i 1994)[8].
Maria Hjorth przeszła na zawodowstwo w roku 1996, tym samym w którym ukończyła college. Pierwszy sezon spędziła grając na LET. Na wszystkie 11 startów przeszła cuta, a jej najlepszy wynik to drugie miejsce podczas Ladies’ German Open[7][9].
Sezon 1997 był ostatnim w pełni spędzonym przez Hjorth na Ladies European Tour. W jego trakcie przeszła cuta w dziesięciu turniejach spośród 12 w których wzięła udział. Najlepszym wynikiem Hjorth było drugie miejsce w Ford-Stimorol Danish Open[7][10]. W marcu 1997 miał miejsce epizod Marii Hjorth w amerykańskim kobiecym Player’s West Tour. W inauguracyjnym sezon turnieju Karl Moedl / Golf USA Women’s Classic Hjorth zagrała trzy rundy w 207 uderzeniach (-12, 8 uderzeń lepiej od najbliższych rywalek), w tym rekord pola 66 uderzeń w drugiej rundzie. Straciła jednak zwycięstwo poprzez dyskwalifikację, gdyż ostatniego dnia oddała niepodpisaną kartę[11]. Dwa tygodnie później w pełni się zrehabilitowała wygrywając Antelope Valley Rubbish Classic[12][13][14][15]. Tego samego roku zajęła czwarte miejsce w turnieju kwalifikacyjnym do LPGA Tour, co dało jej kartę do gry na tym tourze w sezonie 1998[1][16].
W debiutanckim sezonie na LPGA Tour Hjorth zagrała w 24 turniejach, z czego w 18 przeszła cuta[1]. Najlepszą pozycję zajęła we Friendly’s Classic, gdzie została sklasyfikowana na piątym miejscu ex aequo[17][18]. Tego roku sześciokrotnie zagrała również na LET, przechodząc wszystkie cuty i dwukrotnie zajmując drugie miejsce, w Evian Masters[19] oraz w Air France Madame Open[8].
Sezon 1999 przyniósł pierwsze znaczące sukcesy. Hjorth zdobyła swoje pierwsze zwycięstwo na LPGA Tour wygrywając Safeco Classic[20]. Niecałe dwa miesiące później powtórzyła sukces, triumfując z przewagą pięciu uderzeń w rozgrywanym w Japonii Mizuno Classic[21]. W całym sezonie zdobyła 408 birdie, zostając pierwszą golfistką w historii LPGA Tour, która przekroczyła próg 400 birdie[1]. Na Ladies European Tour wystąpiła w pięciu turniejach. W McDonald’s WPGA Championship była bliska wygranej, ale przegrała w dogrywce z Laurą Davies[22].
Kolejny sezon był uboższy w dobre wyniki. Najlepszym wynikiem Hjorth na LPGA Tour było drugie miejsce w Subaru Memorial of Naples, podczas którego przegrała w dogrywce z Nancy Scranton[23][24]. Na LET co prawda przeszła wszystkie pięć cutów, jednak tylko raz znalazła się w pierwszej dziesiątce[7].
W 2001 roku co prawda Hjorth nie wygrała ani razu na LPGA Tour, jednak aż czterokrotnie kończyła zawody na drugim miejscu (Evian Masters[25][26], Jamie Farr Kroger Classic[27][28], Wegmans Rochester International[29][30] oraz LPGA Corning Classic[31][32]) i dwa razy na trzecim[1]. W rezultacie pod koniec sezonu zajęła najlepsze jak dotąd w swojej karierze piąte miejsce na liście zarobków[33]. Trzecie miejsce zajęte w LPGA Championship[34] przez kolejne sześć lat było jej najlepszym wynikiem w turnieju wielkoszlemowym. Dobry występ na Evian Masters wydatnie przyczynił się do uzyskania najwyższej sumy zarobków w klasyfikacji LET, jednak tego roku tylko cztery razu zagrała w turniejach z kalendarza Ladies European Tour, przez co pierwsze miejsce w Order of Merit miało charakter tylko prowizoryczny[35].
W sezonie 2002 Hjorth dwukrotnie zajmowała drugie miejsce – za każdym razem w Europie: w Evian Masters była gorsza tylko od Anniki Sörenstam[36][37], a w WPGA Championship ustąpiła wynikiem innej swojej rodaczce Åsie Gottmo[38][39]. Udział w siedmiu turniejach z cyklu LET w połączeniu z dobrymi wynikami pozwolił Hjorth zająć drugie miejsce w klasyfikacji tego touru, w przeciwieństwie do poprzedniego roku tym razem w pełni usankcjonowane[40]. Uwieńczeniem dobrych dwóch sezonów Hjorth była kwalifikacja do drużyny reprezentantek Europy podczas Solheim Cup w 2002. W swoich trzech meczach zdobyła jeden punkt[41].
Kolejne dwa sezony Hjorth na LPGA Tour były dużo słabsze. W 2003 tylko raz zakończyła turniej w pierwszej dziesiątce, a na 22 turnieje tylko w połowie przeszła cuta[1][42]. W 2004 najlepszym miejscem było siedemnaste w State Farm Classic, a cuta przeszła tylko w 9 zawodach[43]. W rezultacie zajęła dopiero 123. miejsce na liście zarobków i pod koniec sezonu musiała walczyć o kartę na przyszły rok. Dwunaste miejsce w turnieju kwalifikacyjnym pozwoliło jej utrzymać kartę LPGA Tour na sezon 2005[44][45]. W przeciwieństwie do niepowodzeń na LPGA Tour, udział w cyklu LET przyniósł Hjorth pierwsze zwycięstwo w tourze europejskim. Sukces przyszedł podczas Ladies English Open, gdzie grając 64 podczas ostatniej rundy wyrównała rekord pola i wygrała całe zawody z przewagą sześciu uderzeń[46].
Rok 2005 przyniósł oczekiwaną odmianę w jakości gry Hjorth. Na LPGA Tour zanotowała trzecie miejsce podczas John Q. Hammons Hotel Classic[47][48], oraz przy trzech innych okazjach kończyła turniej klasyfikowana w pierwszej dziesiątce[1]. W Europie obroniła wywalczony rok wcześniej tytuł Ladies English Open[49] oraz zajęła trzecie miejsce w ANZ Ladies Masters[50]. W Order of Merit Ladies European Tour została sklasyfikowana na piątym miejscu[7]. Powrót dobrej formy pozwolił Hjorth ponownie dostąpić honoru współreprezentowania Europy w meczach Solheim Cup. Tym razem zagrała czterokrotnie, jednak tak jak i rok wcześniej zdobyła tylko jeden punkt[41].
W sezonie 2006 Hjorth utrzymała formę sprzed roku. W turnieju State Farm Classic (LPGA Tour) zajęła trzecie miejsce[51][52], będące jej najlepszym wynikiem tego roku. Podobnie na LET najlepszym wynikiem Hjorth było trzecie miejsce w Catalonia Ladies Masters[53][54].
Sezon 2007 przyniósł dalszą poprawę w grze Hjorth. Na 25 występów w turniejach LPGA Tour tylko trzy razy nie przeszła cuta[1]. Co więcej zanotowała swoje trzecie zwycięstwo, które miało miejsce w Navistar LPGA Classic[55][56]. W Women's British Open zajęła drugie miejsce ex aequo za Loreną Ochoą[57]. Na tej samej pozycji zakończyła też turniej Mizuno Classic[58][59]. W końcowej klasyfikacji LPGA Tour znalazła się na 11 miejscu – najlepszym od 2001 roku[60]. W Ladies European Tour tylko raz nie przeszła cuta[7]. W Scandinavian TPC Hosted by Annika zajęła czwarte miejsce ex aequo[61][62]. Ponownie zakwalifikowała się drużyny na Solheim Cup, podczas którego w pięciu meczach zdobyła 2,5 punktu[41].
W 2008 zaczęła od silnego akcentu w postaci dobrych startów w dwóch pierwszych turniejach wielkoszlemowych. W Kraft Nabisco Championship zajęła czwarte miejsce[63], a w LPGA Championship była bliska wygranej, jednak przegrała w dogrywce z Yani Tseng[64][65][66]. Na Ladies European Tour najlepszym wynikiem Hjorth było drugie miejsce podczas Scandinavian TPC Hosted by Annika[67] oraz trzecie w BMW Ladies Italian Open[68].
W sezonie 2009 pierwszym turniejem Hjorth po narodzinach córki był Corona Championship. W zawodach tych Maria przeszła cuta ostatecznie zajmując ex aequo 53. miejsce[69]. Po czterech kolejnych niezbyt udanych startach Hjorth zaczęła wracać do formy. W turniejach wielkoszlemowych zajęła 23. miejsce w LPGA Championship oraz 11. miejsce w British Open, zaś pod koniec sezonu udało jej się 3 razy z rzędu znaleźć w czołowej dziesiątce turnieju, wliczając 2. miejsce w Hana Bank KOLON Championship.
Kolejny rok przyniósł podobne osiągnięcia jak sezon wcześniej, zamiast równej formy dobre starty były przeplatane nieudanymi. Hjorth udało się trzykrotnie ukończyć turniej w najlepszej dziesiątce oraz wygrała wieńczący sezon LPGA Tour Championship[70].
W 2011 jak dotąd Hjorth przeszła cuta w każdym turnieju w którym brała udział, zajmując nie gorsze niż 45. miejsce. Największym sukcesem było wygranie swojego piątego w karierze turnieju LPGA: Avnet LPGA Classic[71].
|
Lp. | Data | Turniej | Zwycięski wynik | Końcowa przewaga | 2. miejsce |
---|---|---|---|---|---|
1. | (dts) | 19 września 1999SAFECO Classic | -17 (69-68-70-64=271) | 2 uderzenia | ![]() |
2. | (dts) | 7 listopada 1999Mizuno Classic | -15 (70-64-67=201) | 5 uderzeń | ![]() ![]() ![]() ![]() |
3. | (dts) | 30 września 2007Navistar LPGA Classic | -14 (70-67-70-67=274) | 1 uderzenie | ![]() |
4. | (dts) | 5 grudnia 2010LPGA Tour Championship | -5 (72-68-71-72=283) | 1 uderzenie | ![]() |
5. | (dts) | 1 maja 2011Avnet LPGA Classic | -10 (70-74-67-67=278) | 2 uderzenia | ![]() |
Lp. | Data | Turniej | Zwycięski wynik | Końcowa przewaga | 2. miejsce |
---|---|---|---|---|---|
1. | (dts) | 11 lipca 2004Ladies English Open | -19 (66-67-64=197) | 6 uderzeń | ![]() |
2. | (dts) | 10 lipca 2005Ladies English Open | -12 (68-69-67=204) | 1 uderzenie | ![]() |
Lp. | Data | Turniej | Zwycięski wynik | Końcowa przewaga | 2. miejsce |
---|---|---|---|---|---|
1. | (dts) | 26 marca 1997A.V. Rubbish Classic | E (73-71-72=216) | 1 uderzenie | ![]() |
Turniej | 1998 | 1999 | 2000 |
---|---|---|---|
Kraft Nabisco Championship | DNP | 10= | CUT |
LPGA Championship | 16= | 63= | CUT |
U.S. Women’s Open | DNP | 8= | CUT |
du Maurier Classic | 41= | 17= | CUT |
Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kraft Nabisco Championship | 24= | 36= | 5= | CUT | DNP | CUT | 9 | 4 | DNP |
LPGA Championship | 3= | 22= | CUT | CUT | 71 | 39= | 33= | 2 | 23= |
U.S. Women’s Open | 19= | CUT | CUT | DNP | CUT | 41= | CUT | 51= | CUT |
Women's British Open | 25= | CUT | CUT | 69 | CUT | 45= | 2= | 69= | 11= |
Turniej | 2010 | 2011 |
---|---|---|
Kraft Nabisco Championship | DSQ | 19= |
LPGA Championship | CUT | |
U.S. Women’s Open | 28= | |
Women's British Open | CUT |
DNP = nie brała udziału.
DSQ = dyskwalifikacja
CUT = nie przeszła cuta.
„= „= ex aequo
Zielone tło dla wygranych. Żółte tło dla miejsca w pierwszej dziesiątce.
Sezon | Liczba startów |
Zrobione cuty |
Wygrane | 2. miejsca | 3. miejsca | Top 10 | Najlepsze miejsce |
Zarobki (USD) | Pozycja na liście zarobków |
Średnia uderzeń |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1996 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 25= | 7.730 | n.d. | 72,25 |
1997 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | CUT | n.d. | n.d. | 75,00 |
1998 | 24 | 18 | 0 | 0 | 0 | 3 | 5= | 133.943 | 56 | 72,08 |
1999 | 30 | 28 | 2 | 1 | 0 | 7 | 1 | 572.940 | 11 | 71,08 |
2000 | 27 | 15 | 0 | 1 | 0 | 2 | 2 | 181.939 | 50 | 73,32 |
2001 | 29 | 24 | 0 | 4 | 2 | 9 | 2 | 848.195 | 5 | 71,46 |
2002 | 22 | 17 | 0 | 1 | 0 | 2 | 2= | 359.194 | 26 | 72,14 |
2003 | 22 | 11 | 0 | 0 | 0 | 1 | 5= | 108.512 | 70 | 73,08 |
2004 | 22 | 9 | 0 | 0 | 0 | 0 | 17= | 44.074 | 123 | 74,10 |
2005 | 22 | 16 | 0 | 0 | 1 | 4 | 3= | 242.371 | 51 | 72,36 |
2006 | 26 | 18 | 0 | 0 | 1 | 2 | 3= | 299.634 | 44 | 72,20 |
2007 | 25 | 22 | 1 | 2 | 0 | 7 | 1 | 949.055 | 11 | 71,95 |
2008 | 22 | 20 | 0 | 1 | 0 | 4 | 2 | 588.396 | 31 | 71,77 |
2009 | 18 | 14 | 0 | 1 | 0 | 3 | 2= | 428.935 | 32 | 71,02 |
2010 | 22 | 13 | 1 | 0 | 1 | 4 | 1 | 568.913 | 20 | 71,97 |
2011 | 8 | 8 | 1 | 0 | 0 | 2 | 1 | 304.874 | 14 | 71,52 |
Sezon | Liczba startów |
Zrobione cuty |
Wygrane | 2. miejsca | 3. miejsca | Top 10 | Najlepsze miejsce |
Zarobki (€) | Pozycja na liście zarobków |
Średnia uderzeń |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1992 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 55= | n.d.[a] | n.d. | 77,50 |
1993 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 35= | n.d.[a] | n.d. | 75,00 |
1994 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 41= | n.d.[a] | n.d. | 75,50 |
1995 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 16= | n.d.[a] | n.d. | 73,50 |
1996 | 11 | 11 | 0 | 1 | 0 | 1 | 2 | 23.682[b] | 24 | 73,21 |
1997 | 12 | 10 | 0 | 1 | 0 | 5 | 2 | 59.028 | 10 | 72,93 |
1998 | 6 | 6 | 0 | 2 | 0 | 3 | 2 | 116.056 | 3 | 72,36 |
1999 | 5 | 5 | 0 | 1 | 0 | 2 | 2 | 77.453 | 11 | 72,10 |
2000 | 5 | 5 | 0 | 0 | 0 | 1 | 8 | 42.194 | 23 | 72,95 |
2001 | 4 | 4 | 0 | 1 | 0 | 2 | 2 | 275.943 | 1[c] | 71,06 |
2002 | 7 | 5 | 0 | 2 | 0 | 2 | 2 | 266.066 | 2[d] | 72,00 |
2003 | 6 | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 11= | 20.260 | 56[e] | 73.05 |
2004 | 7 | 6 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 44.851 | 25[f] | 72,50 |
2005 | 8 | 7 | 1 | 0 | 1 | 5 | 1 | 158.525 | 5 | 71,43 |
2006 | 5 | 5 | 0 | 0 | 1 | 1 | 3= | 80.173 | 21 | 70,73 |
2007 | 7 | 6 | 0 | 1 | 0 | 2 | 2= | 198.283 | 5 | 72,56 |
2008 | 4 | 4 | 0 | 1 | 1 | 3 | 2= | 62.336 | 32 | 70,89 |
2009 | 4 | 4 | 0 | 0 | 1 | 1 | 3 | 96.174 | 14 | 71,13 |
2010 | 3 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 16= | 42.757 | 51 | 71,44 |
Rok | Suma meczów | Łączne W-P-R | Pojedynki W-P-R | 4somes W-P-R | 4balls W-P-R | Zdobyte punkty | Skuteczność |
---|---|---|---|---|---|---|---|
W całej karierze | 17 | 5-7-5 | 0-3-1 | 3-2-1 | 2-2-3 | 7,5 | 44,12% |
2002 | 3 | 1-2-0 | 0-1-0 przegr. przeciwko K. Robbins 5&3 | 0-0-0 | 1-1-0 przegr. w parze z A. Sörenstam 2&1, wygr. w parze z I. Tinning 1up | 1 | 33% |
2005 | 4 | 1-3-0 | 0-1-0 przegr. przeciwko N. Gulbis 2&1 | 1-1-0 wygr. w parze z L. Davies 2&1, przegr. w parze z L. Davies 3&2 | 0-1-0 przegr. w parze z I. Tinning 3&2 | 1 | 25% |
2007 | 5 | 1-1-3 | 0-1-0 przegr. przeciwko P. Creamer 2&1 | 1-0-1 wygr. w parze z G. Nocera 3&2, remis w parze z G. Nocera | 0-0-2 remis w parze z A. Sörenstam, remis w parze z L. Wessberg | 2,5 | 50% |
2009 | 5 | 2-1-2 | 0-0-1 remis przeciwko C. Kerr | 1-1-0 wygr. w parze z A. Nordqvist 3&2, przegr. w parze z A. Nordqvist 2down | 1-0-1 remis w parze z C. Matthew, wygr. w parze z G. Nocera 1up | 2,5 | 50% |
Największe osiągnięcia Hjorth w curlingu przypadają na początek lat 90. W 1990 została mistrzem Szwecji w konkurencji figurskolan[72]. Dwa lata później Eva Eriksson, która wygrała mistrzostwa kraju juniorów, zaproponowała jej pozycję rezerwowej na Mistrzostwach Świata Juniorów w Oberstdorfie[73]. Szwedki przegrały półfinał i zdobyły brązowe medale, Hjort podczas tej imprezy nie wzięła udziału w żadnym meczu. Reprezentowała Falu Curling Club.