Malina moroszka | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Podrodzaj |
Anoplobatus |
Gatunek |
malina moroszka |
Nazwa systematyczna | |
Rubus chamaemorus L. Sp. pl. 1:494. 1753[3] | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |
Malina moroszka[5] (Rubus chamaemorus L.) – gatunek rośliny zielnej z rodziny różowatych (Rosaceae Juss.). Obecnie spotyka się ją również pod nazwą „malina nordycka”[6].
Roślina strefy borealno-arktycznej Eurazji i Ameryki Północnej[7]. W Skandynawii oraz Rosji występuje powszechnie. W Polsce jest bardzo rzadka, jest reliktem epoki lodowej. Ma kilka rozproszonych stanowisk na Pomorzu, Warmii i Mazurach oraz w Sudetach (dwa stanowiska na torfowiskach w Karkonoszach). Na Pomorzu jej zasięg sięga po linię Świnoujście – Tuchola – Morąg – Górowo Iławeckie[8]. Występuje również bardziej na wschód, w Puszczy Rominckiej[9]. W 2002 r. znaleziono jedno stanowisko w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej na torfowisku Puścizna Wielka[10]. Jest to jedyne znane stanowisko tego gatunku w Karpatach i równocześnie najbardziej na południe wysunięte w całym jego zasięgu[10].
Nanofanerofit lub zdrewniały chamefit. Rośnie w górach – piętro kosodrzewiny, na niżu – w torfowiskach wysokich, na łąkach i w borach bagiennych. Kwitnie w czerwcu, w Polsce rzadko owocuje. Kwitną i okazale owocują rosnące w zacienieniu, pod drzewami i krzewami. Natomiast okazy rosnące na otwartych, dobrze nasłonecznionych terenach zwykle są mniej okazałe, a często bywają płonne[10]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Oxycocco-Empetrion, Ass. Empetro-Trichophoretum austriaci[11]. Jest oktoploidem. Liczba chromosomów 2n = 56[10].
Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Informacje o stopniu zagrożenia na podstawie:
Głównym źródłem zagrożenia jest osuszanie i eksploatacja torfowisk[8].