wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
13 |
Kod pocztowy |
38-607[4] |
Tablice rejestracyjne |
RLS |
SIMC |
0347850[5] |
Położenie na mapie gminy Cisna | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu leskiego | |
49°11′17″N 22°18′42″E/49,188056 22,311667[1] |
Liszna – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Cisna[5][6].
Wieś prawa wołoskiego w latach 1551-1600, położona w ziemi sanockiej województwa ruskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.
Z dniem 1 stycznia 2023 dotychczasowa część wsi Liszna, o nazwie Majdan, posiadająca SIMC 0347867, uzyskała status wsi[8].
Wieś założona przed 1550, po raz pierwszy wymieniona w 1552 roku pod nazwą Ruszinow[9]. Położona nad potokiem Rostoka lub Roztoczka, u jego ujścia do Solinki[10]. W 1577 roku wymieniania pod nazwą Leszna, później Lisna i ostatecznie w XVIII–XIX wieku Liszna[9]. Lokowana jako wieś prywatna na prawie wołoskim[9]. Wchodziła do XVII wieku w skład klucza ciśnieńskiego dóbr hoczewskich Balów[9]. W późniejszych latach w XVIII wieku własność Urbańskich, od ok. 1740 roku Fredrów, a od 1864 roku Flemmingów de Arnim[11]. Podstawą utrzymania miejscowej ludności było tu kiedyś rolnictwo, leśnictwo i praca w hucie żelaza Fredrów w Cisnej (1800–1864). Wielki piec huty z namiarownią leżał w granicach Lisznej, na terenie obecnego Majdanu[12]. Huta zakończyła działalność w 1864 roku i nie pozostały po niej żadne pozostałości[12]. Przynajmniej od połowy XIX wieku w Lisznej istniał młyn wodny[12]. W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Lisznej był Henryk hr. Fredro[13]. W okresie międzywojennym w Lisznej znajdował się tartak parowy (na terenie Majdanu)[12].
Drewniana cerkiew filialna pw. Ofiarowania NMP w Świątyni z 1835 roku została rozebrana w 1953 z przeznaczeniem materiału na budowę urządzeń granicznych[14]. W 1935 roku zbudowano kapliczkę murowaną przy drodze przez wieś, na wysokości cmentarza, istniejącą do chwili obecnej[15]. W południowej części wsi znajdowały się zabudowania dworskie[15].
W 1831 roku wieś miała 152 mieszkańców, w 1938 roku – 291 mieszkańców wyznania greckokatolickiego[16]. W maju 1946 roku większość ludności została przesiedlona na Ukrainę, 27 kwietnia 1947 roku pozostała część została przesiedlona w ramach akcji Wisła na zachód, a zabudowania wsi spalono[17].
W latach 60. w opuszczonej wsi zbudowano osiedle leśne[17]. W 1995 roku było 13 domów i 114 mieszkańców[16]. Dzisiejsza wieś składa się z osiedla leśnego oraz pensjonatu agroturystycznego „Dybasiówka”. Wieś należy do sołectwa Żubracze[18]. Wieś graniczy z Roztokami Górnymi lokowanymi w 1559. Przez północny kraniec wsi przebiega DW897.