Leopold Maksymilian Józef Maria Arnulf | |
Leopold Bawarski jako naczelny dowódca Ober-Ost, 1917 | |
książę Bawarii | |
Dynastia | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1846 |
Data i miejsce śmierci |
28 września 1930 |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Elżbieta Maria, |
Odznaczenia | |
Leopold Maksymilian Józef Maria Arnulf, książę Bawarii (niem. Prinz Leopold Maximilian Joseph Maria Arnulf von Bayern; ur. 9 lutego 1846 w Monachium, zm. 28 września 1930 tamże) – książę Bawarii, feldmarszałek (niem. Generalfeldmarschall), dowodzący Armią Cesarstwa Niemieckiego i Armią Austro-Węgier na froncie wschodnim I wojny światowej.
Był synem Luitpolda Karola Wittelsbacha, księcia – regenta Bawarii i arcyksiężnej Augusty Ferdynandy Habsburg-Lotaryńskiej.
W 1866 uczestniczył w wojnie prusko-austriackiej, w 1870 wojnie francusko-pruskiej. Następnie służył w Armii Cesarstwa Niemieckiego. W 1896 został generaloberstem kawalerii, w 1905 otrzymał z rąk cesarza Wilhelma II laskę marszałkowską jako feldmarszałek armii Cesarstwa. Był jednocześnie feldmarszałkiem armii bawarskiej, która do 1919 istniała autonomicznie w strukturach Armii Cesarstwa Niemieckiego. W roku 1913 przeszedł w stan spoczynku.
W czasie I wojny światowej, 16 kwietnia 1915 został przywrócony do służby czynnej, objął dowództwo nad 9 Armią. Przejął dowodzenie od Augusta von Mackensena i podlegał rozkazom marszałka Paula von Hindenburga. 5 sierpnia 1915 dowodzona przez Leopolda 9 Armia działająca na kierunku Warszawy zajęła miasto bez walki po opuszczeniu go przez armię rosyjską. Następnie działała na kierunku białoruskim, ostatecznie z kwaterą główną dowództwa armii w Słonimiu.
Po odparciu przez siły Państw Centralnych ofensywy Brusiłowa, odsunięciu ze stanowiska szefa Sztabu Generalnego – Oberste Heeresleitung (OHL) (czyli naczelnego dowódcy armii niemieckiej[a]) Ericha von Falkenhayna[b] i objęciu naczelnego dowództwa przez marszałka Hindenburga, Leopold Bawarski został 29 sierpnia 1916 mianowany Naczelnym Dowódcą połączonych Armii Cesarstwa Niemieckiego i Austro-Węgier na froncie wschodnim (Oberbefehlshaber Ost (Ober-Ost). Jego poprzednikiem na tym stanowisku był właśnie Hindenburg.
Po przewrocie bolszewickim w Rosji, 15 grudnia 1917 Rosja zawarła z państwami centralnymi najpierw rozejm, a następnie 22 grudnia na wniosek bolszewików rozpoczęły się rokowania pokojowe w Brześciu, mające doprowadzić do separatystycznego pokoju. Rokowania te doprowadziły ostatecznie do zawarcia w Brześciu 3 marca 1918 między Cesarstwem Niemieckim i Austro-Węgrami oraz ich sojusznikami Królestwem Bułgarii i Imperium Osmańskim, a RFSRR traktatu pokojowego. Jego sygnatariuszem ze strony Niemiec był Leopold Bawarski.
Po zawarciu pokoju brzeskiego został wraz z marszałkami Paulem von Hindenburgiem i Augustem von Mackensenem odznaczony Krzyżem Wielkim Krzyża Żelaznego – najwyższym odznaczeniem wojskowym Cesarstwa Niemieckiego. Ponownie przeszedł w stan spoczynku, a obowiązki szefa Ober-Ostu (od marca 1918 – wyłącznie okupacyjne) przejął gen. Max Hoffmann, jego dotychczasowy szef sztabu.
Po rewolucji w Niemczech w listopadzie 1918, obaleniu Cesarstwa, ogłoszeniu republiki i detronizacji Wittelsbachów w Królestwie Bawarii Leopold w styczniu 1919 powrócił do Monachium jako osoba prywatna. Po zabójstwie Kurta Eisnera i wybuchu komunistyczno-anarchistycznej rewolucji w Bawarii Leopold schronił się na cztery miesiące za granicą. Po powrocie do śmierci w wieku 84 lat mieszkał w Monachium.
Jego żoną była arcyksiężna Gizela Habsburg, mieli czworo dzieci.