Informacje ogólne | |||||
Półfinały |
7 maja 2024 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Finał |
11 maja 2024 | ||||
Miejsce | |||||
Nadawca |
Sveriges Television (SVT) | ||||
Prowadzący | |||||
Informacje dodatkowe | |||||
Reżyser |
Robin Hofwander | ||||
Producent wykonawczy |
Ebba Adielsson | ||||
Kierownik wykonawczy | |||||
Uczestnicy | |||||
Powrót | |||||
Rezygnacja | |||||
Łącznie |
37 reprezentacji | ||||
| |||||
Głosowanie | |||||
Każdy kraj przyznaje po 1–8, 10 oraz 12 punktów dla dziesięciu najlepiej ocenionych piosenek: w półfinale wyłącznie w głosowaniu telewidzów, a w finale – osobno w głosowaniu komisji jurorskich i telewidzów. Widzowie z krajów nieuczestniczących przyznają jeden zestaw punktów. | |||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
68. Konkurs Piosenki Eurowizji odbędzie się 7, 9 i 11 maja 2024 roku na terenie hali Malmö Arena w Malmö[2]. Koncerty zorganizuje Europejska Unia Nadawców oraz szwedzki nadawca publiczny Sveriges Television (SVT). Będzie to siódmy konkurs, który odbędzie się w Szwecji.
Telewizja SVT otrzymała prawa do organizacji 68. Konkursu Piosenki Eurowizji dzięki wygranej Loreen, reprezentantki Szwecji w finale konkursu w 2023[3]. 7 lipca 2023 organizatorzy potwierdzili, że konkurs odbędzie się w Malmö Arenie w Malmö, trzecim co do wielkości mieście Szwecji i stolicy regionu Skanii, w dniach 7, 9 i 11 maja 2024 roku[4]. 18 września ujawniono, że miasto Malmö wyda 30 milionów koron szwedzkich na organizację konkursu. Podobnie jak w latach ubiegłych, pieniądze do całego budżetu będą pochodzić także od Europejskiej Unii Nadawców (EBU) i SVT[5][6].
Podobnie jak w poprzednich latach, dla gości i akredytowanych dziennikarzy przygotowano kilka atrakcji, w tym m.in. wioskę eurowizyjną (ang. Eurovision Village; miejsce na spotkania artystów i członków delegacji z fanami imprezy oraz akredytowanymi dziennikarzami), zlokalizowaną w Folkets Parkstację kolejową Triangeln ulicę eurowizyjną (ang. Eurovision Street)[7][8]. Uroczysta ceremonia otwarcia konkursu odbędzie się 5 maja w Malmö Live Congress and Concert Hall[9].
, oraz rozciągającą się od niej poW marcu 2024 ujawniono, że organizacja konkursu spełniła wszystkie wymagania, aby zaklasyfikować 68. Konkurs Piosenki Eurowizji jako wydarzenie zrównoważone rozwojowo[10].
Po zwycięstwie Szwecji w 67. Konkursie Piosenki Eurowizji krajowy nadawca rozpoczął przygotowania do organizacji kolejnego konkursu, w tym m.in. rozpoczęcie negocjacji z władzami miast-kandydatów do przygotowania widowiska[11]. Chęć organizacji 68. Konkursu Piosenki Eurowizji wyrazili włodarze miast: Sztokholmu (w stadionie Friends Arena, w którym dotychczas zwyczajowo odbywał się finał krajowych eliminacji Melodifestivalen, lub w Tele2 Arenie)[12][13], Malmö (w Malmö Arenie, gdzie rozegrany został konkurs w 2013)[14][15], Göteborga (w Scandinavium, gdzie rozegrany został konkurs w 1985, bądź w Partille Arenie, gdzie odbył się Chór Roku Eurowizji 2019)[16][17][18], Örnsköldsvika (w Hägglunds Arenie)[19] oraz Eskilstuny (w Stiga Sports Arenie)[20]. Władze miast Sandviken[21] oraz Jönköping[22], również wyraziły chęć organizacji widowiska, odpowiednio w obiektach Göransson Arena i Husqvarna Garden, jednak w późniejszym czasie wycofały swoje kandydatury. Niechęć wobec organizacji konkursu wyraziły drużyny piłkarskie AIK i Hammarby, grające w zaproponowanych sztokholmskich obiektach[23], a pod koniec czerwca potwierdzono doniesienia jakoby Sztokholm miał, zamiast stadionów, w swojej kandydaturze zamieścić plany budowy nowej hali widowiskowej specjalnie na konkurs o pojemności pomiędzy 11–15 tys. miejsc w sztokholmskim porcie morskim[24][25][26].
Termin przyjmowania zgłoszeń minął 12 czerwca[27]. O prawo do organizacji konkursu stanęli włodarze: Sztokholmu[28][29], Göteborga[30], Malmö[31][32] i Örnskoldsvika[33][34]. W czerwcu EBU ujawniła, że celem tych dyskusji z kandydatami jest wyłonienie miasta gospodarza do końca lata[35]. Niedługo później dziennik Aftonbladet opublikował listę wymagań dla kandydatów na miasto-gospodarza, gdzie znalazły się m.in. pojemność hotelowa wynosząca 3500 pokoi oraz przystępne ceny pokoi, centrum prasowe na 1200 dziennikarzy oraz miejsce na organizację tzw. turkusowego dywanu. Ujawniono również, że odpowiedzialność za koszty produkcji koncertów poniesie SVT, a reszty przygotowań do konkursu – miasto organizujące konkurs[36][37].
7 lipca włodarze Göteborga poinformowali o tym, że EBU nie wybrała ich na gospodarza konkursu[38][39]. Niedługo później informację o przegranej w procesie przetargowym przekazali przedstawiciele Örnskoldsvika[40]. Tego samego dnia EBU potwierdziła, że konkurs odbędzie się w Malmö Arenie w Malmö[4]. Będzie to trzeci konkurs zorganizowany w Malmö oraz drugi na terenie Malmö Areny.
Niedługo po wybraniu miasta na gospodarza konkursu pojawiły się donosy, jakoby Malmö było jedynym miastem spełniającym wymogi wyznaczone przez SVT i było „jedyną rozsądną opcją” dla organizatorów[41][42][43].
Po raz kolejny kierownikiem wykonawczym ze strony Europejskiej Unii Nadawców (EBU) został Martin Österdahl. W czerwcu 2023 nadawca SVT opublikował nazwiska rdzeniowej grupy odpowiedzialnej za organizację konkursu; na producentów wykonawczych wyznaczono Ebbę Adielsson oraz Christela Tholse Willersa[35][44][45]. We wrześniu 2023 dopełniono listę realizatorów: głównym producentem konkursu został Christer Björkman, a producentem widowiska – Per Blankens[46]. Współpracować z nimi będą Tobias Åberg, Johan Bernhagen, David Wessén, Mats Lindgren, Madeleine Sinding-Larsen i Linnea Lopez[35][46]. Scenariusz konkursu przygotuje Edward af Sillén we współpracy z Danielem Réhnem[47].
Partnerem prezentacyjnym konkursu po raz kolejny został producent kosmetyków do włosów Moroccanoil, jako część pięcioletniego kontraktu podpisanego przez firmę z EBU. Oficjalnym partnerem edycji po raz kolejny została branża likieru Baileys[48], a oficjalną linią lotniczą konkursu została linia EasyJet[49]. Po raz pierwszy partnerem konkursu została firma rejsowa Royal Caribbean Cruises, która oferuje wycieczki z sześcioma statkami pływającymi[50].
Podczas festiwalu telewizyjnego w Edynburgu odbywającego się w sierpniu 2023 roku zastępca dyrektora generalnego EBU Jean-Philip de Tender omówił możliwość wykluczenia z konkursu treści generowanych przez sztuczną inteligencję, aby zachować wkład ludzki, twierdząc, że „kreatywność powinna pochodzić od ludzi, a nie od maszyny”[51][52].
We wrześniu 2023 EBU zapowiedziała rozpoczęcie sprzedaży biletów przed okresem bożonarodzeniowym[53]. Pierwsza transza biletów na koncerty trafiła do sprzedaży 28 listopada. Ceny biletów wahały się od ok. 145 do 3795 koron szwedzkich[54][55]. Oficjalnym partnetem sprzedaży była firma Ticketmaster[56].
Po konkursie w 2023 roku pojawiły się donosy, jakoby producenci wydarzenia z ramienia EBU oraz przedstawiciele krajowych delegacji mieli rozpocząć rozmowy w sprawie potencjalnej zmiany procedury głosowania jurorskiego, która mogłaby potencjalnie zmniejszyć jego procentowy wpływ na finałowy wynik do maksymalnie 40%[57][58]. Ostatecznie w marcu 2024 roku producenci skomunikowali mediom, że głosowanie w finale będzie przebiegać bez zmian w porównaniu do poprzedniego konkursu[59][60].
Podczas zjazdu delegacji 11 marca[61] EBU ujawniła zmiany w formacie konkursu. Zdecydowano, że zamiast jak dawniej pokazywania w półfinałach minutowych urywek występów państw-finalistów z próby generalnej, przedstawiciele krajów tzw. „Wielkiej Piątki” (tj. Francji, Hiszpanii, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Włoch) oraz reprezentant gospodarza (Szwecji) zaśpiewają swoje utwory pomiędzy występami uczestników półfinałów, do których przydzielono ich jako głosujący podczas ceremonii losowania półfinałów, lecz utrzymano ich status jako automatycznych finalistów[62][63][64]. Według kierownik wykonawczej Ebby Adielsson, ma to na celu zapewnienie „bardziej sprawiedliwych warunków gry w finale”[62].
W związku z tym, że dzięki tej zmianie każdy utwór zostanie zaprezentowany na żywo przed finałem, zadecydowano się na otworzenie okna na głosowanie w finale wraz z rozpoczęciem koncertu (podobnie jak w latach 2010–2011)[65], lecz pozostanie ono otwarte przez ok. 25 minut po ostatnim występie – zmianę tą zainspirował również sukces z wykorzystaniem takiego systemu podczas szwedzkich preselekcji Melodifestivalen[63]. Aby ułatwić głosowanie widzom z krajów nieuczestniczących, w których konkurs odbywa się w „niekorzystnych” godzinach, rozpoczęcie głosowania tzw. „reszty świata” zaplanowano na niedługo po zakończeniu zorganizowanej na dobę przed każdym z koncertów próby generalnej[64][66].
W listopadzie 2023 EBU ogłosiła, że kolejne konkursy będą miały uniwersalny slogan United by Music (tłum. Zjednoczeni przez muzykę)[1][67]. Hasło to pierwszy raz wykorzystano jako slogan 67. Konkursu Piosenki Eurowizji[68]. Jednocześnie ujawniono, że rozpoczęto prace nad konceptem logo[1][69].
Oficjalny motyw graficzny konkursu zaprezentowano 14 grudnia. Projekt logo autorstwa agencji Uncut i Bold Scandinavia[70] przedstawia wielobarwne pasy ułożone w rytm korektorów graficznych o różnych sekwencjach, jest zainspirowane zjawiskiem zorzy polarnej i otrzymało przydomek eurowizyjnych świateł (ang. Eurovision lights)[71][72]. Jeden z autorów wizualizacji uznał, że celem projektantów było „użycie czystych, prostych gradientów jako podstawowych elementów do stworzenia tożsamości Eurowizji, która jest jasna, nowoczesna i przyszłościowa”[71].
19 grudnia zaprezentowano projekt sceny konkursowej autorstwa Floriana Wiedera, który stworzył projekt sceny na konkursy w 2011, 2012, 2015, 2017, 2018, 2019 i 2021; we współpracy z Fredrikiem Stormbym, który pracował nad scenografiami konkursów w 2013 i 2016[73][74]. Scena konkursu składa się z centralnej struktury pośrodku hali otoczonej publicznością z każdej strony, co według kierowniczki wykonawczej ze strony szwedzkiej telewizji „daje [producentom] nieskończone możliwości stworzenia wyjątkowych przestrzeni i wrażeń zarówno dla uczestniczących artystów, jak i gości”[73][75].
5 lutego 2024 roku ujawniono, że wszystkie konkursowe koncerty poprowadzą: kanadyjska piosenkarka pochodzenia szwedzkiego Malin Åkerman oraz szwedzka prezenterka telewizyjna Petra Mede, która również prowadziła koncerty w latach 2013 i 2016[76][77].
Losowanie przydzielające poszczególne kraje do półfinałów odbyło się 30 stycznia 2024 w ratuszu w Malmö[78][79]. Podobnie jak w poprzednich latach, wszystkie kraje uczestniczące, poza Wielką Piątką (czyli Francją, Hiszpanią, Niemcami, Wielką Brytanią i Włochami) oraz gospodarzem (Szwecją), zostały podzielone na tak zwane koszyki, a ich ułożenie było zależne od statystyk głosowania mieszkańców danych państw w poprzednich konkursach[80]. Państwa zostały podzielone na dwa półfinały. Podział na koszyki został opublikowany 29 stycznia 2024[81].
. Podczas wydarzenia odbyła się także m.in. ceremonia przekazania insygniów miasta. Ceremonię poprowadziły: Pernilla Månsson Colt i Farah AbadiOprócz podziału państw na poszczególne półfinały, w wyniku losowania ustalono również, w której połowie każdego z półfinałów mieli wystąpić reprezentanci poszczególnych państw oraz w którym mieli głosować finaliści[82][83], w związku z nierówną liczbą państw występujących w półfinałach, EBU zadecydowało o tym, że 15 państw wystąpi w pierwszym półfinale (7 krajów w pierwszej a połowie, a w drugiej 8) oraz 16 państw w drugim półfinale[82].
Z powodu zbiegu prób pierwszego półfinału równolegle z obchodami święta Jom ha-Szoa w Izraelu, EBU zgodziła się na automatyczne przydzielenie kraju do drugiego półfinału[84][85].
Koszyk 1 | Koszyk 2 | Koszyk 3 | Koszyk 4 | Koszyk 5 |
---|---|---|---|---|
11 marca podczas zjazdu delegacji, kraj gospodarz (Szwecja) wylosował 1. pozycję w finale[86].
W wyniku trwającej wojny Izraela z Hamasem pojawiły się głosy o niedopuszczeniu do udziału w konkursie izraelskiej telewizji. Już w listopadzie 2023 producenci z ramienia SVT oświadczyli, iż zamierzają zwiększyć środki bezpieczeństwa i utrzymywać bliski kontakt z policją na czas wydarzenia, powołując się na ryzyko potencjalnych objawów terroryzmu wywołanych przez „sytuację na Bliskim Wschodzie”[87][88]. W obliczu kryzysu humanitarnego wywołanego przez działanie izraelskich wojsk na terytorium Palestyny, jako gest solidarności z Palestyńczykami, wiele społeczności podjęło się organizacji protestów oraz nawoływało do bojkotu wydarzenia[89][90][91]; takich działań podjęły się społeczności w m.in. Danii[92], Finlandii[93][94][95], Hiszpanii[96][97], Islandii[93][98][99], Irlandii[100][101], Norwegii[102][103][104], Słowenii[105][106], oraz organizującej konkurs Szwecji[107][108]. W reakcji na te głosy Europejska Unia Nadawców (EBU) wskazała, iż Izrael spełnia wszystkie kryteria uczestnictwa, a sama Eurowizja jest konkursem państw, a nie rządów[109][110].
Wiele stowarzyszeń kompozytorów i autorów tekstów skierowało petycje mające na celu wyrażenie sprzeciwu wobec udziału Izraela w wydarzeniu do lokalnego nadawcy publicznego[98][111][112][113][114][115], natomiast organizacja „Twórcza Społeczność za Pokojem” stworzyła petycję popierającą udział Izraela w konkursie, pod której ustaleniami podpisało się ponad 400 sygnatariuszy[116][117]. W styczniu nadawca RÚV z Islandii ujawnił, iż pomimo obecności kraju w prowizorycznej stawce uczestników, jego udział nie jest pewny z powodu kontrowersyjnego pozwolenia na uczestnictwo Izraela, oraz że to do zwycięzcy festiwalu pełniącego rolę krajowych preselekcji należy decyzja, czy chce wziąć udział w Eurowizji, podjęta po dyskusjach z przedstawicielami telewizji[118][119]; finalnie 11 marca podczas zjazdu delegacji konkursowych nadawca zadecydował, że weźmie udział w konkursie[120]. Aktywiści pojawiali się na bądź zakłucali przebieg krajowych eliminacji do konkursu w Norwegii[121][122], Szwecji[123], Danii[124] i Finlandii[125].
W lutym pojawiły się doniesienia, jakoby piosenką, z którą zwyciężczyni eliminacji Eden Golan ma reprezentować kraj w wydarzeniu, ma być propozycja „October Rain”, której tekst rzekomo miał opowiadać o wydarzeniach z 7 października – dnia rozpoczęcia inwazji struktur Hamasu na Izrael[126][127], co wzbudziło kontrowersje w mediach z powodu domniemanej polityzacji konkursu, co jest niezgodne z jego zasadami[128]. Kilka dni później dziennik Ynet doniósł, jakoby propozycja została odrzucona przez przedstawicieli EBU ze względu na polityczną treść[129], w odpowiedzi na co izraelski nadawca IPBC ogłosił, że gdyby został poproszony o zmianę treści utworu, nie zrobiłby tego i w zamian wycofałby się z konkursu[130][131], a następnie opublikował słowa piosenki[132][133]. Minister kultury i sportu Izraela, Miki Zohar, nazwał zamiar odrzucenia piosenki „skandalicznym” i wezwał EBU „aby w dalszym ciągu działała profesjonalnie i neutralnie oraz nie pozwalała, aby polityka wpływała na sztukę”, a prezydent Izraela, Jicchak Herzog, podkreślił znaczenie udziału kraju w Eurowizji i chęć rozwiązania konfliktu między EBU a Izraelem[134][135].
Pod koniec lutego Ynet ponownie doniósł, jakoby propozycja kraju miała zostać odrzucona przez EBU z powodu zawarcia w niej politycznego przesłania – tym razem to utwór „Dance Forever” autorstwa samej Golan[136][137]. Telewizja IPBC potwierdziła obydwa donosy 3 marca, ujawniając również, iż po dyskusjach przystali oni na zmianę tekstu obydwu odrzuconych utworów w celu wybrania potem lepszego z nich[138]. Niedługo później potwierdzono, iż nadawca wybrał propozycję „Hurricane” – wersję pierwszego utworu „October Rain” ze zmienionym tekstem[139]. Piosenka została zatwierdzona przez EBU 7 marca, co zapewniło udział Izraela w konkursie[140].
Policja w Malmö otrzymała w marcu trzy wnioski o organizację protestów: jeden przeciwko uczestnictwu Izraela w konkursie, jeden przeciwko wojnie w Gazie zorganizowany pod obiektem Malmö Arena w kontekście organizacji tam Eurowizji, oraz jeden wspierający udział Izraela[141][142].
Nadawcy publiczni mogli do 15 września 2023 złożyć wniosek o udział w konkursie, a do 11 października mieli czas na wycofanie ich bez narażania się na sankcje finansowe[143]. Wstępną chęć udziału w konkursie potwierdziło trzydziestu siedmiu europejskich nadawców publicznych, zgodnie z listą opublikowaną 5 grudnia[144]. W stawce znalazł się m.in. powracająca po trzydziestu latach nieobecności telewizja z Luksemburga[145][146]. Telewizja z Rumunii początkowo nie znalazła się na liście państw uczestniczących w konkursie, jednak EBU zaznaczyła, że prowadzone są w dalszym ciągu rozmowy w sprawie udziału kraju w konkursie, mimo to finalnie 25 stycznia 2024 nadawca ogłosił rezygnację kraju z konkursu[147][148].
W 68. Konkursie Piosenki Eurowizji wystąpi kilku wykonawców, którzy już w przeszłości występowali w konkursie. Reprezentantką Mołdawii została Natalia Barbu, która reprezentowała już wcześniej kraj w trakcie konkursu w 2007 roku[149]. Przedstawicielką Islandii ponownie została Hera Björk, która broniła już barw kraju podczas konkursu w 2010 roku[150].
W przypadku szwajcarskiej propozycji „The Code” jedną z artystek odpowiedzialnych za wokale w tle jest Teya, reprezentantka Austrii z 2023 roku[151][niewiarygodne źródło?]. Kompozytorem i autorem słów utworu „Veronika” słoweńskiej piosenkarki Raiven jest Bojan Cvjetićanin, reprezentant kraju z 2023 z zespołu Joker Out[152].
Lp. | Kraj | Wykonawca | Utwór | Język |
---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
Marcus & Martinus[232] | „Unforgettable”[232] | angielski[233] |
![]() |
Slimane[234] | „Mon amour[234] | ”francuski[235] | |
![]() |
Nebulossa[236] | „Zorra[236] | ”hiszpański[237] | |
![]() |
Isaak[238] | „Always on the Run[238] | ”angielski[239] | |
![]() |
Olly Alexander[240] | „Dizzy[241] | ”angielski[242] | |
![]() |
Angelina Mango[243] | „La noia”[243] | włoski[244] |
Możliwość wzięcia udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji wymaga narodowego nadawcy z aktywnym członkostwem w EBU, który będzie mógł nadawać konkurs za pośrednictwem sieci Eurowizji. EBU ogłosi zaproszenie do udziału w konkursie do wszystkich pięćdziesięciu sześciu aktywnych członków.
Poniższy spis uwzględnia nazwiska komentatorów poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko.
Kraje uczestniczące w konkursie
Kraje nieuczestniczące w konkursie