![]() Kevin Spacey (2013) | |
Imię i nazwisko |
Kevin Spacey Fowler |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 lipca 1959 |
Zawód |
aktor, reżyser, producent |
Lata aktywności |
od 1981 |
Odznaczenia | |
Kevin Spacey Fowler[1][2] (ur. 26 lipca 1959 w South Orange) – amerykański aktor, reżyser, producent filmowy i komik[3], od 2004 dyrektor artystyczny teatru The Old Vic w Londynie[4]. Dwukrotny zdobywca Oscara.
Ma korzenie szwedzkie i angielskie[3]. Urodził się w South Orange[5] w stanie New Jersey jako najmłodszy z trójki dzieci pisarza technicznego Lockheed Corporation – Thomasa Geoffreya Fowlera[6] i sekretarki pochodzenia brytyjskiego Kathleen Ann (z domu Knutson)[3] Fowler. Z powodu charakteru pracy ojca, wkrótce po jego narodzinach wraz z rodzicami i starszym rodzeństwem, siostrą Julie Ann i bratem Randym B. Fowlerem[7], który był parodystą Roda Stewarta[8], osiedlił się w południowej Kalifornii[8]. W wieku 5 lat, zainteresował się światem kina: filmami z Henrym Fondą i dowcipami Humphreya Bogarta[9]. Był dzieckiem sprawiającym problemy. Dlatego po tym, jak zapalił drewniany domek siostry został wysłany do Akademii Militarnej w Northridge, lecz po kilku miesiącach został wydalony z powodu nieustannego łamania obowiązujących tam przepisów[8].
W 1977 ukończył Chatsworth High School w San Fernando Valley. Na swoim ostatnim roku wystąpił jako kapitan von Trapp w musicalu Ernesta Lehmana Dźwięki muzyki (The Sound of Music) z Valem Kilmerem i Mare Winningham[9]. Przez krótki czas uczęszczał do Los Angeles Valley College[8]. Znalazł pracę jako sprzedawca, występował w kabaretach w klubach nocnych[9]. W tym czasie pasjonował się też boksem. Niebawem poznał Robina Williamsa. Zachęcony przez swojego przyjaciela Vala Kilmera, osiadł w Nowym Jorku, gdzie przez dwa lata studiował aktorstwo w Juilliard School[8].
W 1981, podczas New York Shakespeare Festival, po raz pierwszy pojawił się na profesjonalnej scenie jako posłannik w przedstawieniu Henryk VI[10]. Od 30 sierpnia do 2 października 1982 na Broadwayu grał rolę Oswalda Alvinga w Henrika Ibsena Upiory z Liv Ullmann[11]. W 1986 podjął współpracę ze swoim idolem i przyszłym mentorem, Jackiem Lemmonem[8].
Zadebiutował na kinowym ekranie w roli złodzieja w metrze w komediodramacie Mike’a Nicholsa Zgaga (Heartburn, 1986) z Jackiem Nicholsonem i Meryl Streep. Wkrótce grał drugoplanowe role w dramacie Daniela Petrie Pogrzeb wikinga (Rocket Gibraltar, 1988) z Burtem Lancasterem, Patricią Clarkson i Macaulayem Culkinem, komedii Pracująca dziewczyna (Working Girl, 1988) z Melanie Griffith, Harrisonem Fordem i Sigourney Weaver, komedii Arthur Hiller Nic nie widziałem, nic nie słyszałem (See No Evil, Hear No Evil, 1989) z Richardem Pryorem i Gene Wilderem, dramacie Tato (Dad, 1989) z Jackiem Lemmonem i Tedem Dansonem. W serialu kryminalnym CBS Cwaniak (Wiseguy, 1988) z Kenem Wahlem wystąpił jako pucołowaty złoczyńca Mel Profitt.
W 1991 został uhonorowany Tony Award i Drama Desk Award za sceniczną kreację Louie w komedii Neila Simona Zagubieni w Yonkers. Na ekranie natomiast grał złowrogiego menadżera biura w Glengarry Glen Ross (1992), sadystycznego hollywoodzkiego wykonawcę w czarnej komedii Szkoła Buddy’ego (Swimming with Sharks, 1994) i mordercę, który zabija tych, którzy w jego mniemaniu popełnili jeden z siedmiu grzechów głównych w dreszczowcu Davida Finchera Siedem (Se7en, 1995). Za kreację naocznego świadka zbrodni Rogera „Pleciucha” Kinta w filmie kryminalnym Bryana Singera Podejrzani (The Usual Suspects, 1995) otrzymał Oscara dla aktora w roli drugoplanowej 96.
W nawiązującym do poetyki kina noir thrillerze Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential, 1997) wystąpił jako błyskotliwy detektyw Jack Vincennes. W dramacie kryminalnym Clinta Eastwooda Północ w ogrodzie dobra i zła (Midnight in the Garden of Good and Evil, 1997) wcielił się w podejrzanego o morderstwo zamożnego kupca Jima Williamsa. Potem można go było zobaczyć w filmach: Negocjator (The Negotiator, 1998), Podaj dalej (2000), K-PAX (2001), Kroniki portowe (2001) i Życie za życie (2003).
W 2000 zdobył swego drugiego Oscara za rolę w filmie American Beauty (Aktor w roli głównej).
W 2003 objął funkcję dyrektora artystycznego teatru Old Vic w Londynie, jednej z najstarszych scen w brytyjskiej stolicy, i jednocześnie szefa przedsiębiorstwa zarządzającego tym obiektem. Jego kontrakt obejmuje występy aktorskie w co najmniej dwóch premierach rocznie oraz dodatkową pracę w charakterze reżysera. W 2006 oświadczył, że jego związek z Old Vic potrwa jeszcze co najmniej dziewięć lat i zamierza przyjąć brytyjskie obywatelstwo, gdy tylko spełni odpowiednie kryteria.
W 2013 przyjął rolę kongresmena Francisa „Franka” Underwooda w serialu House of Cards, za którą zdobył Złoty Glob (2015) i Nagrodę Gildii Aktorów Ekranowych (2016). Od września 2013 występował w kampanii reklamowej Banku Zachodniego WBK[12].
W 2014 użyczył głosu i twarzy jednej z głównych postaci w grze Call of Duty: Advanced Warfare[13].
16 czerwca 2016 został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego[14].
Spotykał się z Jennifer Jason Leigh[15], April Winchell (1976)[15], Dianne Dreyer (1992–2000)[15] i Ashleigh Banfield (2014)[15].
W październiku 2017 aktor i działacz na rzecz ruchów LGBT Anthony Rapp oskarżył Spaceya o molestowanie seksualne w 1986, kiedy Rapp miał 14 lat[16][17]. W odpowiedzi Spacey ujawnił, że miał intymne związki zarówno z kobietami, jak i z mężczyznami, i wydał oświadczenie, w którym identyfikuje się jako homoseksualista[18][19][20]. W lipcu 2018 Guy Pearce podczas wywiadu w australijskiej telewizji zasugerował, że Kevin Spacey był natarczywy i niewłaściwie go dotykał na planie filmu Tajemnice Los Angeles w 1997[21]. W 2020 Rapp oraz "C.D" złożyli drugi pozew przeciwko aktorowi zaznaczając w pozwie, że doznali poważnych uszczerbków na zdrowiu psychicznym[22]. W październiku 2022 roku aktor został oczyszczony ze wszystkich zarzutów wystosowanych przez Rappa[23]. W czerwcu 2023 r. ruszył w Londynie kolejny proces, w którym aktor został oskarżony o cztery napaści seksualne, których miał dopuścić się na terenie Wielkiej Brytanii w latach 2001–2013[24].
26 lipca 2023 został przez sąd uniewinniony i oczyszczony ze wszystkich zarzutów[25][26].