![]() | |
Imię i nazwisko |
Karen Christence von Blixen-Finecke |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1885 |
Data i miejsce śmierci |
7 września 1962 |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki | |
Muzeum artysty |
Muzeum Karen Blixen |
Ważne dzieła | |
| |
![]() | |
Odznaczenia | |
![]() | |
Nagrody | |
| |
Strona internetowa |
Karen Blixen, właśc. Karen Christence von Blixen-Finecke, pseud. Isak Dinesen, Pierre Andrezel, Osceola (ur. 17 kwietnia 1885 w Rungsted k. Kopenhagi, zm. 7 września 1962 tamże) – duńska pisarka, znana głównie ze wspomnień o swoim życiu w Kenii, wydanych jako Pożegnanie z Afryką. Kilkakrotnie nominowana do literackiej nagrody Nobla (w latach: 1950, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962)[1].
Urodziła się w Rungsted w Danii. Kształciła się w Kopenhadze, Paryżu i Rzymie. Ukończyła kopenhaską Akademię Sztuk Pięknych. Pierwsze teksty literackie zaczęła publikować jako Osceola w duńskich czasopismach w 1905.
W 1914 wyszła za mąż za swojego kuzyna, szwedzkiego barona – Brora von Blixen-Finecke, po czym wraz z mężem przeprowadziła się do Kenii, gdzie para zajęła się uprawą kawy. Liczne zdrady męża doprowadziły do separacji (1921) i rozwodu (1925). W rezultacie Blixen sama zajmowała się plantacją przez 10 lat (od 1921 do 1931, kiedy z powodu załamania się rynku kawy powróciła do Danii).
Po powrocie, w 1934 wydała Siedem niesamowitych opowieści. Później nadal tworzyła głównie opowiadania, pisząc po angielsku i duńsku, choć opublikowała także powieść Niewinne mścicielki.
W 1950 odznaczona królewskim Medalem „Ingenio et arti”[2], a w 1952 wyróżniona nagrodą literacką Złote Laury.
Zmarła w 1962 w miejscu swego urodzenia, w Rungsted.