Jules Cambon
Fotografia z 1918
Data i miejsce urodzenia
5 kwietnia 1845 Paryż
Data i miejsce śmierci
19 września 1935 Vevey
Ambasador Francji w USA
Okres
od 1897 do 1902
Ambasador Francji w Hiszpanii
Okres
od 1902 do 1907
Odznaczenia
Jules Cambon (ur. 5 kwietnia 1845 w Paryżu , zm. 19 września 1935 w Vevey w Szwajcarii ) – francuski dyplomata , gubernator Algierii . Brat Pierre’a Paula [1] .
Z wykształcenia adwokat. W wojnie francusko-pruskiej 1870–1871 był kapitanem gwardii ruchomej. Po wojnie wstąpił do administracji państwowej, w 1879 został głównym sekretarzem prefektury policji w Algierii, a w 1891 gubernatorem Algierii. W 1897 został mianowany ambasadorem Francji w Stanach Zjednoczonych , od 1901 w Madrycie , w latach (1907–1914) w Berlinie . W sierpniu 1898 po wojnie amerykańsko-hiszpańskiej na prośbę rządu hiszpańskiego prowadził negocjacje pokojowe pomiędzy stronami konfliktu, które zakończyły się podpisaniem traktatu paryskiego [1] .
W roku 1915 został sekretarzem generalnym Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Od roku 1917 był doradcą Clemenceau przy rokowaniach francusko-amerykańskich. W roku 1918 powołany na Conseiller des affaires d’Alsace-Lorraine[1] .
Był przewodniczącym komisji do spraw polskich na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku . Dążył do przyłączenia do Polski Górnego Śląska i Gdańska (bez głosowania ludności ). Od 1920 przewodniczący konferencji ambasadorów [1] .
Od 1918 był członkiem Akademii Francuskiej . Został odznaczony m.in. hiszpańskim Krzyżem Wielkim Orderu Karola III , francuskim Krzyżem Wielkim Legii Honorowej [1] .
↑ a b c d e S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna . Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, XIX i pocz. XX wieku (może wymagać uaktualnienia). Brak numerów stron w książce
Ambasadorowie Francji w Hiszpanii
Ambasadorowie Francji w USA
Conrad-Alexandre Gérard (1778–1779)
Anne-César de La Luzerne (1779–1784)
François Barbé-Marbois (1784–1785)
Louis-Guillaume Otto (1785–1787)
François-Eléonor-Elie de Moustier (1787–1790)
Jean-Baptiste de Ternant (1791–1793)
Edmond-Charles Genêt (1793–1794)
Jean Antoine Joseph Fauchet (1794–1795)
Pierre Auguste Adet (1795–1796)
Michel Ange Mangourit (1796–1800)
Józef Bonaparte , Charles Pierre Claret de Fleurieu, Pierre-Louis Roederer (1800)
Louis-André Pichon (1801–1804)
Félix de Beaujour (1804)
Louis Marie Turreau (1804–1811)
Louis Barbe Charles Sérurier (1811–1815)
Jean-Guillaume Hyde de Neuville (1815–1821)
Pétry (1821–1824)
Joseph Alexandre Jacques Durant de Mareuil (1824–1830)
Jean Baptiste Gaspard Roux de Rochelle (1830–1831)
Louis Barbe Charles Sérurier (1831–1835)
Alphonse Pageot (1835–1837)
Charles-Édouard Pontois (1837–1838)
Alphonse Pageot (1838–1841)
Adolphe Fourier de Bacourt (1841–1842)
Alphonse Pageot (1843–1849)
Ernest-André-Olivier Sain de Bois-Le-Comte (1849–1850)
Guillaume-Tell de La Vallée-Poussin (1850–1851)
Eugène de Sartiges (1851–1860)
Henri Mercier (1860–1864)
Charles de Montholon-Sémonville (1864–1866)
Jules Berthemy (1866–1870)
Lucien-Anatole Prévost-Paradol (1870)
Jules Joseph Étienne Treilhard (1870–1872)
Emmanuel Henri Victurnien de Noailles (1872–1873)
Amédée Bartholdi (1873–1877)
Georges-Maxime Outrey (1877–1882)
Théodore Roustan (1882–1891)
Jules Patenôtre (1891–1897)
Jules Cambon (1897–1902)
Jean Jules Jusserand (1902–1924)
Émile Daeschner (1924–1925)
Henry Bérenger (1925–1926)
Paul Claudel (1926–1933)
André Lefebvre de Laboulaye (1933–1937)
Georges Bonnet (1937–1938)
René Doynel de Saint-Quentin (1938–1940)
Adrien Tixier (1941–1942)
Henri Hoppenot (1943)
Henri Bonnet (1944–1954)
Maurice Couve de Murville (1954–1956)
Hervé Alphand (1956–1965)
Charles Lucet (1965–1972)
Jacques Kosciusko-Morizet (1972–1977)
François Lefebvre de Laboulaye (1977–1981)
Bernard Vernier-Palliez (1981–1984)
Emmanuel de Margerie (1984–1989)
Jacques Andréani (1989–1995)
François Bujon de l’Estang (1995–2002)
Jean-David Levitte (2002–2007)
Pierre Vimont (2007–2010)
François Delattre (2011–2014)
Gérard Araud (2014–2019)
Philippe Étienne (od 2019)