Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Alma Mater | |
Doktorat |
29 stycznia 1981[1] |
Profesura |
3 czerwca 2013 |
Nauczyciel akademicki, profesor | |
Strona internetowa |
Jerzy Maria Weyman (ur. 29 kwietnia 1955 w Toruniu)[2] − polski matematyk, profesor nauk matematycznych.
W 1973 zdobył brązowy medal w Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej w Moskwie[3]. Absolwent IV Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Toruniu. Jako uczeń tej szkoły zdobył brązowy medal na międzynarodowej olimpiadzie matematycznej w Moskwie w 1973[4]. Ukończył studia matematyczne na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1977 roku, a swoją karierę naukową rozpoczął w Instytucie Matematycznym PAN. Doktorat uzyskał w 1980 roku w Brandeis University, USA, na podstawie pracy Schur functors and resolutions of minors (Funktory Schura i rezolwenty minorów) napisanej pod kierunkiem Davida A. Buchsbauma (ucznia Samuela Eilenberga). Zawodowo związany z uczelniami Northeastern University w Bostonie (Massachusetts, USA), gdzie pracował przez 28 lat oraz z University of Connecticut (USA). W 2013 decyzją prezydenta RP Bronisława Komorowskiego otrzymał tytuł naukowy profesora[5].
Jerzy Weyman jest wybitnym ekspertem w różnych dziedzinach algebry. Zakres tych dziedzin jest bardzo szeroki, od algebry przemiennej i geometrii algebraicznej, poprzez algebrę homologiczną i teorię reprezentacji grup reduktywnych, po teorię reprezentacji kołczanów i teorię algebr klastrowych. Do najważniejszych jego osiągnięć należy zaliczyć m.in. badania nad teorią kompleksów Shura, geometryczną teorią desingularyzacji rozmaitości, a także rezolwent wolnych kompleksów, badania nad teorią kołczanów i teorią niezmienników.
Jest autorem ponad stu prac naukowych, wypromował szesnastu doktorów nauk.
Obecnie, na Wydziale Matematyki i Informatyki UJ w Krakowie, profesor Weyman realizuje grant Applications of Lie algebras to Commutative Algebra w ramach programu Polskie Powroty prowadzonego przez Narodową Agencję Wymiany Akademickiej (NAWA) oraz granty Narodowego Centrum Nauki: Badania w algebrze przemiennej i teorii reprezentacji (MAESTRO 11)[6] i Struktura D-modułów ekwiwariantnych (OPUS 15)[7].
W 1982 otrzymał Nagrodę Polskiego Towarzystwa Matematycznego dla Młodych Matematyków, a w 1984 roku został (wraz z P. Pragaczem) laureatem Nagrody im. Kazimierza Kuratowskiego[8]. W roku 2011 otrzymał Humboldt Research Prize, a w 2015 odebrał Medal im. Wacława Sierpińskiego przyznawany przez Uniwersytet Warszawski i Polskie Towarzystwo Matematyczne[9][10], a w 2020 otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha za cykl prac z algebry dotyczących teorii syzygii oraz teorii półniezmienników reprezentacji kołczanów.