Jerzy Kasprzycki (ok. 1978) | |
Data i miejsce urodzenia |
19 grudnia 1930 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 stycznia 2001 |
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
Jerzy Kasprzycki (ur. 19 grudnia 1930 w Warszawie, zm. 9 stycznia 2001 tamże) – polski dziennikarz, varsavianista.
Uczył się na tajnych kursach Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie[1], zdał maturę po zakończeniu wojny w Gimnazjum im. Stefana Żeromskiego w Jeleniej Górze[2]. W 1949 wrócił do Warszawy[2].
Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, które łączył od 1950 z pracą w „Życiu Warszawy”[2]. Przez ponad 30 lat prowadził tam stały cykl Pożegnania warszawskie z rysunkami Mariana Stępnia, a następnie Kazimierza Nowaka, wydanym później w formie książkowej.
Był autorem wielu popularnych książek, takich jak Pożegnania warszawskie (1971, 1982, 1986), Osobliwości warszawskie (1979), Warszawa nieznana (1981), Warszawa jaka była (1984), Żydzi Warszawy (1988) oraz 5-tomowej ilustrowanej publikacji poświęconej poszczególnym dzielnicom miasta, zatytułowanej Korzenie miasta. Warszawskie pożegnania (1996–2000). Tom VI ukazał się pośmiertnie w 2004 już ze współautorem – Jerzym S. Majewskim. Był także autorem przewodników po Warszawie. Członek ZWM w latach 1946–1948 i ZMP (1948–1956). Od 1957 należał do PZPR[3].
Dwukrotnie otrzymał nagrodę m.st. Warszawy, był także laureatem nagrody Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, Warszawskiej Premiery Literackiej roku 1997 oraz KLIO (Nagroda Porozumienia Wydawców Książki Historycznej) w 2000 roku.
Został pochowany na stołecznym cmentarzu w Pyrach[4].
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].