| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Zawód | |
Jan Skrzydlewski (ur. 6 grudnia 1867 w Sulęcinie, zm. 26 marca 1943 w Poznaniu) – polski kompozytor, pianista, nauczyciel i krytyk muzyczny[1].
Urodził się 6 grudnia 1867 w rodzinnym wielkopolskim majątku w Sulęcinie w rodzinie Stefana i Klementyny z Różańskich. Absolwent gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu. Następnie studiował na Akademii Muzycznej w Berlinie (1891-1894) oraz odbył studia pianistyczne u Teodora Leszetyckiego w Wiedniu (1895-1898)[1].
Wyjechał do Paryża, gdzie przebywał w latach 1899-1902. Potem zamieszkał we Lwowie, gdzie pracował jako nauczyciel w Instytucie Muzycznym, a w 1905 założył własną szkołę. Działał jako pianista, krytyk muzyczny i kompozytor. Wojnę spędził w Wielkopolsce. W 1919 był jednym z organizatorów Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu. Jako profesor pianistyki pracował w nim do 1926. Następnie w tym samym charakterze uczył w Wielkopolskiej Szkole Muzycznej w Poznaniu (1926-1939)[1].
Nie założył rodziny[2]. Zmarł 26 marca 1943 w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Bluszczowej w Poznaniu[2].
Publikował w wydawnictwach: Otto Junne (Lipsk), Gebethner i Wolff (Warszawa) oraz A.Piwarski i T.Gieszczykiewicz (Kraków). Były to m.in.[2]: