 Ismail Kadare (2002) | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1936 |
|---|---|
| Narodowość | |
| Język | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| |
.svg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Nagrody | |
| |
Ismail Kadare (ur. 28 stycznia 1936 w Gjirokastrze) – albański pisarz publikujący po albańsku i francusku.
Studiował literaturę na Uniwersytecie w Tiranie, a następnie w Instytucie Gorkiego w Moskwie. Pierwszy zbiór wierszy Frymëzime djaloshare opublikował w roku 1954. W 1960 r. zmuszony został do powrotu do kraju z powodu rozłamu radziecko-albańskiego. Po powrocie do kraju pracował jako dziennikarz, był także deputowanym do parlamentu albańskiego. W latach 80. pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Frontu Demokratycznego - komunistycznej organizacji masowej[1].
W 1963 r. ukazała się powieść Generał martwej armii, która przyniosła mu sławę w Albanii, a następnie uznanie międzynarodowe. 24 października 1990 r. opuścił Albanię i uzyskał azyl polityczny we Francji. W 2005 r. otrzymał jako pierwszy nagrodę Man Booker International Prize[2], w 2009 Nagrodę Księcia Asturii w dziedzinie literatura[3], a w 2015 Nagrodę Jerozolimską[4]. W 2020 roku otrzymał Neustadt International Prize for Literature[5].
W roku 2007, w związku z nominacją powieści Pałac snów do Nagrody Literackiej Europy Środkowej za 2006 rok pisarz po raz pierwszy odwiedził Polskę, spotykając się z czytelnikami w Warszawie i we Wrocławiu[6]. W roku 2011 kolejny przekład jego książki – Ślepy ferman znalazł się w gronie siedmiu finalistów Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus za 2010 rok[7]. Nominowany po raz kolejny w 2014 roku za książkę Wypadek[8].
W swoich utworach często porusza tematykę dotyczącą działania mechanizmów państwa totalitarnego[9][10].
Mieszka w Paryżu i w Tiranie. Jego żona, Elena także jest pisarką.
