![]() Fragment klasztoru Hwagye | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość |
góra Pukhan, miasto Seul |
Rodzaj klasztoru | |
Właściciel | |
Typ zakonu |
męski |
Liczba zakonników |
ponad 100 |
Założyciel klasztoru |
Sinwol |
Materiał budowlany |
drewno |
Data budowy | |
Położenie na mapie Korei Południowej ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Hwagye sa (화계사 Klasztor Lśniącego Strumienia) – koreański klasztor.
Klasztor został zbudowany w 1522 roku przez mistrza sŏn Sinwola, po przeniesieniu w obecne miejsce pustelni nazywanej Podŏk am i zmianie nazwy na Hwagye sa. Położony jest na stoku góry Pukhan (북한산) (Samgak) w cichym rejonie, chociaż są to obrzeża stolicy – Seulu[1].
W 1618 roku klasztor uległ częściowemu spaleniu i został odbudowany przez mnicha Towola.
Chociaż konfucjańska administracja dynastii Chosŏn niszczyła buddyzm wszelkimi metodami, to za panowania króla Gojonga, królowa-matka i jej krąg, często odwiedzali ten klasztor i wspierali go. W 1866 roku dwaj mnisi Yonso i Pomun włożyli wiele wysiłku w remont nadwyrężonych konstrukcji budynków klasztoru przy wsparciu królowej-matki.
W tym klasztorze w 1933 roku odbyła się konferencja dziewięciu koreańskich naukowców literatury, którzy debatowali nad ujednoliceniem ortografii alfabetu hangul.
W latach 50. XX wieku opatem tego klasztoru był mistrz sŏn Sŭngsan (1927-2004), który opiekował się tu aż do śmierci w 1961 roku swoim nauczycielem Kobongiem Kyŏngukiem.
Od dłuższego (1991) czasu klasztor ten jest Międzynarodowym Ośrodkiem Medytacyjnym i przebywa w nim ponad 100 mnichów i mniszek z całego świata, w tym i z Polski.