![]() Hilary Majewski | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Ważne dzieła | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Hilary Paweł Majewski (ur. 15 stycznia 1838 w Radomiu, zm. 21 lipca 1892 w Łodzi) – polski architekt, przedstawiciel historyzmu, w latach 1872–1892 architekt miejski Łodzi i podówczas czołowy jej architekt, który swoimi realizacjami ukształtował jej wygląd dostrzegalny po dzień dzisiejszy.
Urodził się w Radomiu 15 stycznia 1838, jako syn majstra kominiarskiego Wincentego i jego żony Teofili z Piątkowskich[1]. W latach 1859–1861 studiował w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (dyplom 1864).
Po studiach otrzymał stypendium państwowe, które umożliwiło mu podróż do Włoch, Francji, Anglii i Bawarii, podczas której ukształtował swoje poczucie estetyki w architekturze. Wyniesione doświadczenia stosował w późniejszej praktyce zawodowej[2].
Pełnił obowiązki budowniczego powiatu radomskiego, później prowadził prywatną praktykę w Warszawie. W 1872 objął stanowisko miejskiego architekta w Łodzi i pozostawał na nim do swojej śmierci[3][4].
Majewski był bardzo aktywny zawodowo – nie bez przyczyny uważa się go za najsłynniejszego architekta i budowniczego miasta Łodzi. Jako architekt miejski podpisał 546 projektów budowli w tym mieście, chociaż, jak się okazało po wnikliwych badaniach prof. Krzysztofa Stefańskiego i innych, nie wszystkie sam projektował. Tworzył wille, domy, pałace fabrykanckie i kamienice czynszowe, nadzorował budowy budynków mieszkalnych, fabryk, mostów czy dróg. Przy ulicy Piotrkowskiej Majewski zaprojektował wiele kamienic i innych budynków. Był także autorem projektu własnej kamienicy przy ulicy Kamiennej 11 (ob. ul. Włókiennicza).
W sierpniu 1889 roku został odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy[5], a we wrześniu 1890 roku – Orderem Świętej Anny II klasy[6].