Data i miejsce urodzenia |
11 listopada 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 kwietnia 1981 |
Zawód, zajęcie |
psychiatra dziecięcy |
Odznaczenia | |
![]() |
Grunia Jefimowna Suchariewa (G.E. Suchariewa, ros. Груня Ефимовна Сухарева, ur. 11 listopada 1891 w Kijowie, zm. 26 kwietnia 1981 w Moskwie[1]) – radziecka psychiatra dziecięca. Jako pierwsza opublikowała naukowy opis objawów autystycznych (w 1925 roku[2]).
Suchariewa urodziła się w Kijowie, w żydowskiej rodzinie, jako córka Chaima Fajtelewicza i Rachil Josifowny Suchariewy[3][4]. W latach 1917–1921 pracowała w szpitalu psychiatrycznym w Kijowie, a następnie w Moskwie w sanatorium dla dzieci osieroconych podczas wojny i rewolucji. Tam badała autystyczne dzieci, studiowała również zespół stresu pourazowego na podstawie wojennych doświadczeń młodych pacjentów. Uważała, że potrzebne są znaczące czynniki społeczne, by wystąpiły zaburzenia osobowości u dzieci i młodzieży. Niektóre z czynników, które omawiała w odniesieniu do zaburzeń osobowości, to niewspierające środowisko rodzinne i struktura społeczna[5][3]. W 1933 roku wróciła na Ukrainę, by kierować wydziałem psychiatrii na Charkowskim Uniwersytecie Państwowym. W 1935 roku stworzyła w Centralnym Instytucie Podyplomowego Kształcenia Medycznego Wydział Psychiatrii Dziecięcej, który prowadziła do 1965 roku[3]. Suchariewa opublikowała ponad 150 artykułów, sześć monografii i kilka podręczników[5].
Suchariewa badała autystyczne dzieci i opisała ich objawy w sposób bliski współczesnemu opisowi autyzmu w DSM V[5]. Jako pierwsza, w 1925 roku opublikowała szczegółowy opis objawów autystycznych[2][5]. Praca została opublikowana w języku rosyjskim, a rok później w niemieckim tłumaczeniu. Początkowo Suchariewa używała terminu „psychopatia schizoidalna (ekscentryczna)”, ale później zastąpiła go „autystyczną (patologiczną unikową) psychopatią”, aby opisać kliniczny obraz autyzmu[2]. Artykuł powstał prawie dwie dekady przed opisami przypadków opisanymi przez Hansa Aspergera i Leo Kannera, długo uważanymi za pierwsze prace w tej dziedzinie[6]. Mogło to być spowodowane różnymi barierami politycznymi i językowymi w tamtym czasie. Biorąc pod uwagę małą liczbę czasopism akademickich dotyczących psychologii, jest możliwe, że Hans Asperger przeczytał pracę Suchariewy[5]. Leo Kanner z kolei cytował Suchariewą w artykule z 1949 roku[6].