Ten artykuł od 2014-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.Sprawdź w źródłach:
Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Przeznaczenie | |
| Dane techniczne | |
| Masa |
360g |
| Typ zapalnika |
wz.Gr.31 |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Granat zaczepny wz. 24 – granat zaczepny polskiej produkcji, używany podczas wojny obronnej w 1939 r. przez Wojsko Polskie. Granat był wykonany z cienkiej blachy, rozrywającej się w trakcie wybuchu na bardzo wiele małych raniących odłamków. Produkowano również inne wersje tego granatu:
- łzawiące
- dymne
- zapalające
W granatach zapalających stosowano zamiast materiału wybuchowego zapalające się w trakcie eksplozji chemikalia. Dwa granaty zaczepne wz.24 oraz dwa granaty obronne wz.33 stanowiły podstawowe wyposażenie żołnierza II Rzeczypospolitej[potrzebny przypis]. Do produkcji granatu zaczepnego wz.24 użyto zapalnika ze zwłoką wz.Gr.31.
Jednostka Ognia [JO] granatów ręcznych:
- zaczepne wz.24 – 10 na drużynę piechoty, 5 na pluton kawalerii;
- obronne wz.33 – 5 na drużynę piechoty, 3 na pluton kawalerii.
Normalna dotacja 2…3 JO.