Fronty polskie – w zależności od zadania, jakie przed nimi stawiano, a co za tym idzie od wielkości przydzielonych sił i środków fronty w strukturach organizacyjnych Wojska Polskiego spełniały rolę związków operacyjnych lub strategicznych.
Fronty posiadały niestały skład organizacyjny i siłę bojową, mogącą odpowiadać zarówno dywizji, jak i kilku armiom.
W 1944 roku w polskim i radzieckim dowództwie planowano z armii polskich utworzyć Front Polski (na wzór radziecki). Jednak z powodu braku kadry oficerskiej pomysłu zaniechano.
Zgodnie z „Planem zamierzeń organizacyjnych WP na lata 1955–1960” Siły Zbrojne PRL na wypadek wojny z zachodem ze swojego składu miały wydzielić Front Polski/Nadmorski.