![]() | |
![]() | |
landgraf Hesji-Homburg | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Karolina z Hesji-Darmstadt |
Żona |
Antonie Rosalie Pototschnigg |
Filip (niem. Philipp August Friedrich Landgraf von Hessen-Homburg) (ur. 11 marca 1779 w Homburgu, zm. 15 grudnia 1846 tamże) – landgraf Hesji-Homburg (od 1839), marszałek polny Armii Cesarstwa Austriackiego.
Filip był piątym synem landgrafa Hesji-Homburg Fryderyka V i Karoliny, córki landgrafa Hesji-Darmstadt Ludwika IX. Jako oficer heskiego oddziału walczył od 15 roku życia wraz z armią niderlandzką przeciwko Francji (w czasie I koalicji antyfrancuskiej). W związku z upadkiem twierdzy Sluis dostał się do niewoli, a po zwolnieniu z niej wstąpił w 1795 r. do armii austriackiej, w szeregach której pozostał do końca życia. Uczestniczył w licznych starciach okresu wojen napoleońskich. Po 1801 r. przez pewien czas pozostawał we Lwowie, gdzie studiował sztukę wojenną. W 1809 odznaczył się szczególnie w bitwach pod Aspern (21-22 maja) i pod Wagram (5–6 lipca). Po pierwszej z nich awansował na stopień generała majora (24 maja[1]), a po drugiej został odznaczony krzyżem rycerskim orderu Marii Teresy. W 1812 r. był członkiem austriackiego korpusu posiłkowego wspierającego Napoleona podczas kampanii rosyjskiej. W 1813 walczył przeciwko Napoleonowi w bitwie pod Dreznem (26-27 sierpnia) i bitwie Narodów pod Lipskiem (16–19 października). 22 września tego roku został mianowany na stopień generała porucznika[1].
Po upadku Napoleona wysyłany z misjami dyplomatycznymi do Rosji i Wielkiej Brytanii. W 1821 r. mianowany gubernatorem Neapolu, pełnił też inne ważne funkcje wojskowe w Austrii oraz Galicji. 6 czerwca 1832 został mianowany na stopień generała artylerii[1]. W 1839 r., po śmierci starszego brata Ludwika objął dziedzictwo w Hesji-Homburgu. W tym samym roku został mianowany gubernatorem pobliskiej Moguncji i rezydował naprzemiennie tam i w Homburgu (funkcję gubernatorską pełnił do 1844 r.). Planował nadać swemu księstwu konstytucję, przeszkodziła jednak temu jego śmierć. 28 listopada 1846 został mianowany na stopień marszałka polnego[1].
Od 1812 do śmierci był szefem Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 19[2].
Żoną Filipa była od 1828 r. Antonie Rosalie Pototschnigg (1806–1845), wdowa po baronie von Schimmelpfennig, podniesiona przez brata Filipa, Ludwika, do godności hrabiowskiej. Nie miał dzieci, tron w Hesji-Homburg po jego śmierci odziedziczył młodszy brat Gustaw.
Odznaczony Orderem Orła Białego w 1829 roku[3].