Falka Haara – pierwsza znana falka, została wprowadzona przez Alfréda Haara w 1909 lub 1910 r. Jest to szczególnie prosta falka, jej funkcja-matka określona jest wzorem:

${\displaystyle H(t)=v{\begin{cases}0&{\textrm {dla))\quad t<0\\1&{\textrm {dla))\quad 0\leqslant t<0{,}5\\-1&{\textrm {dla))\quad 0{,}5\leqslant t<1\\0&{\textrm {dla))\quad t\geqslant 1\end{cases))}$

Falka ta ma zwarty nośnik ${\displaystyle \mathrm {supp(H)} =[0,1],}$ jednak wadą jest jej nieciągłość, a więc nieróżniczkowalność, co w niektórych zastosowaniach ma znaczenie. Falki te są stosowanie w kompresji obrazów i dźwięku (kompresja falkowa).