FCM 36
Ilustracja
FCM 36 (Musée des Blindés, Saumur)
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Forges et Chantiere de la Méditerranée (FCM), Marsylia

Typ pojazdu

czołg lekki

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

2 osoby

Historia
Prototypy

19351936

Produkcja

19361939

Wycofanie

ok. 1944

Egzemplarze

100 szt.

Dane techniczne
Silnik

4-cylindrowy rzędowy silnik wysokoprężny Berliet MDP o mocy 67kW przy 1550 obr./min

Poj. zb. paliwa

200 lub 260 l

Pancerz

stalowy, 20-40 mm

Długość

4,46 m

Szerokość

2,14 m

Wysokość

2,20 m

Prześwit

0,36 lub 0,38 m

Masa

12,8 t

Moc jedn.

5,2 kW/t

Nacisk jedn.

0,75 kg/cm²

Osiągi
Prędkość

23 km/h

Zasięg pojazdu

230 km (po drodze)
140 km (teren)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x armata czołgowa SA18 kalibru 37 mm (102 nab.)
1 x czkm Châtellerault Mle 31 kalibru 7,5 mm (3000 nab.)

FCM 36 – francuski czołg lekki skonstruowany w okresie międzywojennym.

W czerwcu 1934 roku armia francuska rozpisała konkurs na czołg lekki, następcę przestarzałego czołgu Renault FT pochodzącego z okresu I wojny światowej. Z 14 projektów armia wybrała 5. Po testach prototypów do uzbrojenia wprowadzono czołg Renault R-35, który miał się stać nowym czołgiem wsparcia piechoty, zastępując FT-17. Zainteresowanie dowództwa piechoty wzbudził także inny z testowanych prototypów pochodzący z zakładów Forges et Chantiere de la Méditerranée (FCM).

Czołg FCM miał szereg rozwiązań nietypowych dla innych czołgów francuskich. Miał kadłub spawany z walcowanych płyt, pancerz o nowatorskim ukształtowaniu i był napędzany silnikiem wysokoprężnym. Testy z kwietnia 1935 roku, których zwycięzcą był R-35, spowodowały odrzucenie czołgu FCM z uwagi na problemy z niezawodnością, ale uznano, że warto kontynuować prace nad tą konstrukcją. Dlatego prototyp czołgu FCM został odesłany do producenta razem z listą zalecanych zmian konstrukcji. Zmodernizowany czołg był ponownie testowany od września 1935 do maja 1936 roku. W czasie testów czołg przejechał 1009 km, z czego 478 km po drogach. Próby wykazały konieczność wprowadzenia kolejnych poprawek. Część z nich wprowadzono na bieżąco, część po zakończeniu prób. Do czerwca 1936 przed Commision d'Infanterie przeprowadzano testy czołgu mające sprawdzić odporność na działanie broni chemicznej. Ostatecznie w lipcu 1936 uznano, że czołg spełnia wymagania wojska. Jeszcze przed tym werdyktem w maju 1936 zamówiono 100 wozów, które otrzymały desygnatę Char léger Mlé. 1936 FCM.

Produkcję seryjną rozpoczęto w grudniu 1936. Wozy zostały dostarczone odbiorcy w okresie od maja 1938 do marca 1939. Wyprodukowane czołgi trafiły do 4. i 7. Bataillon de Chars de Combat. Każdy z nich był wyposażony w 45 czołgów. Wzięły one udział w walkach z armią niemiecką w czasie niemieckiego ataku w 1940 roku, ale brak informacji o ich skutecznym użyciu. Znaczna ich liczba (zależnie od źródła od 37 do ponad 50 sztuk) wpadła w ręce niemieckie. Zdobyte czołgi otrzymały oznaczenie Pz.Kpfw. FCM(f) i numer ewidencyjny 737(f). Od lutego 1943 były one przerabiane na działa samobieżne 7.5 cm Pak40 auf Fahrgestell Pz.Kpfw. FCM(f) i 10.5 cm leFH (Sf) auf Geschützwagen FCM(f). Działa te zostały wykorzystane podczas walk z British Army w rejonie Caen w Normandii.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]