Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1921 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 sierpnia 1943 |
Zawód, zajęcie |
członkini ruchu oporu |
Eva-Maria Buch (ur. 31 stycznia 1921 w Berlinie, zm. 5 sierpnia 1943 tamże) – członkini ruchu oporu w III Rzeszy Niemieckiej związana z Czerwoną Orkiestrą.
Urodziła się w katolickiej rodzinie[1] w Charlottenburgu. Mieszkała tu z rodzicami do połowy lat 30. XX w. Do 1939 uczęszczała do szkoły urszulanek. Nie mając matury (szkoła przestała działać z powodu wybuchu wojny), od 1940 chodziła na seminarium dla tłumaczy na Uniwersytecie w Berlinie[1][2].
W latach 1941–1942 pracowała w księgarni. Poznała wówczas dziennikarza Wilhelma Guddorfa[1], dzięki któremu związała się z Czerwoną Orkiestrą[3]. Jesienią 1942 pomogła mu ukryć się w Berlinie. W dniu 10 października została aresztowana przez gestapo w domu rodziców[1]. Guddorf niebawem został skazany na śmierć. Wyrok wykonano 13 maja 1943[4].
W dniach 1–3 lutego 1943 sprawę Buch rozpatrywał Reichskriegsgericht. Głównym dowodem przeciwko niej był przetłumaczony przez nią na francuski artykuł dla robotników przymusowych pracujących w fabrykach amunicji. Nie chcąc pogrążać innych osób, m.in. Guddorfa, twierdziła, że sama napisała artykuł[3]. Została uznana za winną i skazana na śmierć 3 lutego 1943[1]. Rodzice zwrócili się do Adolfa Hitlera o ułaskawienie, ale odmówił. Została zgilotynowana w więzieniu Plötzensee 5 sierpnia 1943[5]. Kościół katolicki w Niemczech uznał ją za męczennicę[6].
W Berlinie znajduje się Stolperstein jej poświęcony (przy Unter den Linden 6) i tablica w pobliżu katedry św. Jadwigi. Od 1993 Biblioteka Miejska w Tempelhof nosi jej imię[4].