![]() Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (2009) | |
Data i miejsce urodzenia |
12 listopada 1962 |
---|---|
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Piosenka o zależnościach i uzależnieniach | |
Nagrody | |
Nagroda Literacka Gdynia (2006, 2009), Nagroda Literacka „Nike” (2009) |
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (ur. 12 listopada 1962 w Wólce Krowickiej[1]) – polski poeta.
Jest synem Ukrainki i Polaka[2]. W dzieciństwie mieszkał w okolicach Przemyśla[3]. Absolwent filologii polskiej na UMCS. Tamże rozpoczął, lecz nie ukończył studiów doktoranckich[2]. Debiutował w „Akcencie” nr 4 z 1989 roku[4]. W latach 1990–2003 współpracował z kwartalnikiem literackim „Kresy”. Od 1991 roku mieszka w Warszawie[2], od 1993 roku jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich[2]. Jest członkiem kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej.
Jego poezja, łącząca tradycję (m.in. metafizycznej poezji baroku[3]) ze współczesną dykcją, doczekała się wielu recenzji i opracowań. Zdaniem Piotra Matywieckiego można wyróżnić trzy główne tematy w jego poezji: chorobę/agonię/śmierć, seksualną tożsamość podmiotu lirycznego oraz prowincjonalne życie codzienne[3]. Poeta łączy w swej poezji nie tylko fascynację konceptyzmem, marinizmem, ale także nadaje swym wierszom muzyczność (wiersze meliczne[3]) i nacechowanie filozoficzne. Wśród czytelników fascynujących się tą poezją znalazł się także Czesław Miłosz, który osobiście nagrodził poetę[2][1].
Łódzki Teatr Napięcie w 2007 roku wystawił sztukę Przewodnik dla bezdomnych (na podstawie zbioru Przewodnik dla bezdomnych niezależnie od miejsca zamieszkania oraz twórczości Arthura Rimbauda) z muzyką zespołu The Homeless Band.
Skupieni wokół pisma „Ha!art” młodzi krytycy poświęcili Tkaczyszynowi-Dyckiemu książkę Jesień już Panie a ja nie mam domu. Eugeniusz Tkaczyszyn Dycki i krytycy (2001)[1].