![]() Eugen Polanski (2007) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Bogusław Eugeniusz Polański[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1986 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja |
pomocnik (środkowy) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
FC Sankt Gallen (asystent trenera) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Eugen Polanski (niemiecka wymowa: [ˈɔʏ̯.gən pʰoˈlanskɪ]; ur. 17 marca 1986 w Sosnowcu jako Bogusław Eugeniusz Polański[1]) – polsko-niemiecki piłkarz, reprezentant Polski, trener.
Karierę piłkarską rozpoczął w małym amatorskim klubie Concordia Viersen. W 1994 podjął treningi w Borussii Mönchengladbach. Dziesięć lat później został włączony do kadry pierwszej drużyny przez holenderskiego trenera Dicka Advocaata. 12 lutego 2005 zadebiutował w Bundeslidze w przegranym 0:2 wyjazdowym spotkaniu z Werderem Brema. W 81. minucie meczu zmienił Peera Kluge. Był to jego jedyny mecz w sezonie 2004/2005. W kolejnym sezonie 2005/2006 wystąpił w 21 spotkaniach. 19 listopada 2005 zdobył pierwszego gola w dorosłym futbolu i tym samym w Bundeslidze, a zarazem jedynego w barwach Borussii (bramka dała remis 1:1 z Bayerem 04 Leverkusen). W 2006 zajął wraz z klubem 10. miejsce w lidze, a w sezonie 2006/2007 zaliczył degradację do 2. Bundesligi. W drugiej lidze sezonu 2007/2008 rozegrał dziewięć meczów, zaś latem 2008 odszedł z zespołu.
Nowym klubem Polanskiego zostało hiszpańskie Getafe CF, do którego ściągnął go nowy trener zespołu, Víctor Muñoz. Do klubu przybył na zasadzie wolnego transferu. W rozgrywkach Primera División zadebiutował 28 września 2008 w wygranym 1:0 wyjazdowym spotkaniu z Athletikiem Bilbao.
Latem 2009 Polanski został wypożyczony do beniaminka Bundesligi, 1. FSV Mainz 05. Po upływie okresu wypożyczenia zawodnik podpisał umowę z klubem ważną do 2014[2].
25 stycznia 2013 podpisał dwuletni kontrakt z TSG 1899 Hoffenheim[3][4]. W maju 2016 podpisał nowy kontrakt z klubem, ważny do 30 czerwca 2018[5]. Po sezonie 2017/2018 odszedł z Hoffenheim[6]. 6 stycznia 2019 magazyn Kicker poinformował, że Polanski postanowił zakończyć karierę zawodniczą i skupić się na pracy szkoleniowca, którą rozpoczął jako asystent trenera w FC St. Gallen w Szwajcarii[7].
Sezon | Klub | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki |
---|---|---|---|---|---|
2004/05 | Borussia Mönchengladbach | ![]() |
Bundesliga | 1 | 0 |
2005/06 | Borussia Mönchengladbach | ![]() |
Bundesliga | 21 | 1 |
2006/07 | Borussia Mönchengladbach | ![]() |
Bundesliga | 22 | 0 |
2007/08 | Borussia Mönchengladbach | ![]() |
2. Bundesliga | 9 | 0 |
2008/09 | Getafe CF | ![]() |
Primera División | 26 | 0 |
2009/10 | 1. FSV Mainz 05 (wyp.) | ![]() |
Bundesliga | 21 | 1 |
2010/11 | 1. FSV Mainz 05 | ![]() |
Bundesliga | 28 | 0 |
2011/12 | 1. FSV Mainz 05 | ![]() |
Bundesliga | 26 | 3 |
2012/13 (j) | 1. FSV Mainz 05 | ![]() |
Bundesliga | 12 | 0 |
2012/13 (w) | TSG 1899 Hoffenheim | ![]() |
Bundesliga | 11 | 0 |
2013/14 | TSG 1899 Hoffenheim | ![]() |
Bundesliga | 32 | 3 |
2014/15 | TSG 1899 Hoffenheim | ![]() |
Bundesliga | 30 | 5 |
2015/16 | TSG 1899 Hoffenheim | ![]() |
Bundesliga | 27 | 1 |
2016/17 | TSG 1899 Hoffenheim | ![]() |
Bundesliga | 14 | 0 |
2017/18 | TSG 1899 Hoffenheim | ![]() |
Bundesliga | 9 | 0 |
Od 2001 Polanski był juniorskim reprezentantem Niemiec w kolejnych kategoriach wiekowych. W latach 2005–2008 występował w reprezentacji Niemiec U-21, której był kapitanem. W 2009 stwierdził: Mój cel jest jasny. Chciałbym kiedyś zagrać w reprezentacji Niemiec. Uzasadnił to słowami: Wprawdzie urodziłem się w Polsce, lecz żyję od 3. roku życia w Niemczech, tam dorosłem, mam przyjaciół i nauczyłem się grać w piłkę. Myślę, że trzeba być wdzięcznym krajowi i być zaszczyconym, by móc wyraźnie powiedzieć, że gra się dla Niemiec – nieważne jakie ma się szanse[8] (mając na myśli także możliwość gry w polskich barwach). W kwietniu 2010 zawodnik potwierdził wcześniejsze stanowisko: W tym momencie nie wyobrażam sobie gry w reprezentacji Polski[9] i odrzucił wówczas ofertę gry w polskiej reprezentacji[10]. W wywiadzie przyznał, że jest zaszczycony, iż reprezentacja Polski interesuje się nim i jest za to wdzięczny, lecz nie byłoby mu łatwo powiedzieć „teraz jestem reprezentantem”, mimo przekonania, że grałby w barwach Polski i miałby pewny udział w nadchodzących mistrzostwach Euro 2012[11].
Po przekroczeniu wieku juniorskiego nie został powołany do kadry seniorskiej Niemiec i nie rozegrał w niej spotkania, w związku z czym zgodnie z przepisami niewykluczone były jego występy w innych reprezentacjach. Pomimo wypowiedzi Polanskiego z ubiegłych lat, na wiosnę 2011 nastąpiła zmiana jego stanowiska. Wówczas piłkarz zadeklarował chęć występów w biało-czerwonych barwach[12]. 4 lipca 2011 ostatecznie zdecydował się występować w reprezentacji Polski. W wywiadzie udzielonym Przeglądowi Sportowemu powiedział, że jest to jego „ostateczna decyzja”[13] i zaoferował: Jeśli jestem w formie i mogę pomóc reprezentacji Polski, wówczas proszę brać mnie pod uwagę[14]. 26 lipca 2011 selekcjoner kadry Polski Franciszek Smuda powołał go na towarzyski mecz z Gruzją, który odbył się 10 sierpnia w Lubinie, a Polanski zadebiutował w nim jako reprezentant Polski[15]. Orędownikiem gry Polanskiego w reprezentacji Polski był sam Smuda, wsparcia udzielił mu także prezes PZPN, Grzegorz Lato[16]. Sprzeciw wobec powołania Polanskiego do kadry Polski wyrazili m.in. byli reprezentanci: Radosław Gilewicz[17], Tomasz Hajto[18], Jan Tomaszewski[19]. Zarzucali mu koniunkturalizm polegający na tym, iż zdecydował się na występy dla Polski w momencie, gdy nie miał już realnej możliwości gry w reprezentacji Niemiec.
W maju 2012 został powołany przez Franciszka Smudę do kadry reprezentacji Polski na turniej Euro 2012 (do tego czasu zaliczył osiem meczów w biało-czerwonych barwach). W trakcie turnieju wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach grupowych: 8 czerwca w inaugurującym turniej z Grecją, zakończonym remisem 1:1, 12 czerwca przeciwko Rosji (1:1, trafił w nim do siatki, lecz gol nie został uznany z uwagi na pozycję spaloną) oraz 16 czerwca w przegranym 0:1 z Czechami. Za drugi mecz portale internetowe wystawiły mu najwyższą ocenę spośród reprezentantów Polski[20][21] (sam zawodnik odniósł w tym meczu uraz kolana i opuścił boisko w 85. minucie gry[22]). W spotkaniu z Czechami został zmieniony w 56. minucie przez Kamila Grosickiego. W drugim i trzecim meczu został ukarany przez sędziów żółtą kartką. W trakcie turnieju Polanski przyznał, że zrobił dobrze decydując się na występy w reprezentacji Polski[23].
23 maja 2014 ogłosił rezygnację z gry w reprezentacji[24].
Eugen Polanski urodził się w Sosnowcu jako Bogusław Eugeniusz Polański. Jego ojciec był również piłkarzem występującym na poziomie polskiej III ligi[25]. W wieku trzech lat wyemigrował wraz z rodzicami i siostrą do Niemiec[26]. Rodzina zamieszkała w miejscowości Viersen w pobliżu granicy z Holandią. Podczas wyrabiania nowych dokumentów w Niemczech, tamtejsi urzędnicy uznali, że nie ma niemieckiego odpowiednika imienia Bogusław, więc do nowych dokumentów wpisano Eugen jako odpowiednik jego drugiego imienia[27]. Polanski ukończył niemieckie gimnazjum im. Erazma z Rotterdamu w Viersen, a następnie wyższą szkołę zawodową ekonomii i administracji (Höhere Berufsfachschule des Berufskollegs für Wirtschaft und Verwaltung) w Mönchengladbach. W 2011 stwierdził, iż „chyba bardziej czuje się Niemcem niż Polakiem”[28]. Posiada obywatelstwo polskie i niemieckie. W lipcu 2011 otrzymał polski paszport. W trakcie Euro 2012 przyznał, że z uwagi na częstsze przebywanie w Polsce, coraz lepiej poznaje kraj, bardziej go rozumie i poprawniej mówi po polsku. Zapewnił, że zawsze był Polakiem, chociaż wychował się w Niemczech[23].
Ma żonę Karolinę oraz dwóch synów: Tima (ur. 2003) i Lucę (ur. 4 listopada 2008)[29]. Od 2009 roku mieszka w Bingen am Rhein[30]. Porozumiewa się w języku niemieckim, polskim oraz hiszpańskim.